درآن سه آيه مى باشد آيات 8- 9-13

ا- (يريدون ليطفؤا نور الله بأفواههم و الله متم نوره ولو كره الكافرون.)[1]

آنها مى خواهند نور خدا را بادهان خود خاموش سازند، ولى خدا نور خور را كامل مى كند هر چند مشركان كراهت داشته باشند.

محمد بن فضيل از امام چهارم على بن الحسين (عليه السلام ) روايت مى كند كه حضرت درباره اين آيه شريفه فرمود((نور)) در اين آيه امامت است و خداوند متعال امامت را به ظهور قائم به اتمام مى رساند.[2]

و او را برهمه مذاهب باطله غلبه دهد به طورى كه جز خداى يگانه پرستش نشود، و اين است معني:

(، يملأ الأرض قسطآ و عدلأ كما ملئت ظلمآ وجورأ،، [3]

2- (هوالذي أرسل رسوله بالهدى و دين الحق ليظهره على الدين كله ولوكره المشركون.)[4]

او كسى است كه رسول خود را با هدايت ودين حق فرستاد تا او را بر همه اديان غالب سازد هر چند مشركان كراهت داشته باشند.

ابى بصير و سماعه هر دو از امام صادق(عليه السلام )نقل مى كنند كه حضرت فرمود:

به خدا سوگند تأويل اين آيه به مرحله اجرا نمى آيد مگر آنكه قائم ما مهدي(عليه السلام )ظهور كند. پس تمام مشركان در روى زمين محو مى شوند تا جايي كه سنگ به سخن آيد! به مومن گويد: كه اى مؤمن در دل من كافرى است مرا بشكن و او را به قتل برسان.[5]

آرى چنين است حجر و مدر، زمين و زمان همه و همه از جانب خداوند متعال در اختيار و در تحت فرمان حضرت بقية الله "عجل الله تعالي فرجه  " خواهند بود تا او بر همه اديان و ملت ها پيروز شود.

3- (وأخرى تحبونها نصر من الله و فتح قريب و بشر المؤمنين. )[6]

و نعمت ديگرى كه آن را دوست داريد به شما مى بخشند و آن، يارى خداوند و پيروزى نزديك است و مؤمنان را بشارت ده.

فتح و پيروزى به دست تواناى حضرت بقيه الله (عجل الله تعالي فرجه ) در دنيا خواهد بود واين يك مژده اى است براى مؤمنان.[7]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

در آن دو آيه مى باشد آيات 81-88

1 ـ (الي يوم الوقت المعلوم. ) [1]

ولى تا روز و زمان معينى.

از امام هشتم حضرت رضا (عليه السلام ) پيرامون اين آيه " الى يوم الوقت المعلوم " سئوال شد، فرمود:

روز خروج قائم ماست، و هركس قبل از خروج قائم ما تقيه را ترك كند از ما نيست.

به حضرت گفته شد:

يابن رسول الله قائم از شما أهل بيت كيست؟ فرمود:

چهارمين نسل از فرزندانم، پسر سيده كنيزان. خداوند متعال توسط او زمين را پاك و پاكيزه و از ستم و ظلم، تقديس و تطهير مى نمايد، و اوست كه مردم، در ولايت او شك مى كنند و اوست صاحب غيبت قبل از خروج، و پس از خروج (و ظهور) زمين را به نور خود منور مى كند، و عدالت را در بين مردم مى گستراند (در آن زمان) كسى به كسى ستم نخواهد كرد.

و اوست كه زمين (و زمان) همواره در خدمت اوست. هنگام ظهور، منادى از آسمان ندا مى كند و صداى او را تمام اهل زمين مى شنوند، كه درباره حضرت (جهت پيروزى او) دعا مى كند و مي گويد:

اى اهل عالم حجت خدا ظاهر شد و او در كعبه است. از او پيروى كنيد. به درستى كه حق با اوست و در اوست. [2]

2-(ولتعلمن نبأه بعد حين.) [3]

و خبر آن را بعد از مدتى مى شنويد.

عاصم بن حميد از حضرت باقر (عليه السلام ) روايت كرده كه حضرت باقر (عليه السلام ) فرمود: حتمأ خواهيد دانست خبر او را يعنى خبر قائم (عليه السلام ) را هنگام ظهورش. [4]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

درآن نه آيه مى باشد

آيات 1-2-17-18-9 1-23- 41- 45

ا و 2- (حم  عسق. ) [1]

امام باقر (عليه السلام ) در تأويل اين حروف فرمود: حم عزم و قضاى حتمى خداوند تعالى است، و عين اشاره به عذاب پروردگار است و سين به معناى (سيكون) بزودى خواهد شد، و اشاره به سال هايى است كه عذاب واقع مى شود، وقاف اشاره بقذف و مسخ است كه در آخرالزمان و خروج سفيانى واصحابش مي گردد، كه مصادف با آن، حضرت ولى عصر (عليه السلام ) در مكه معظمه ظهور خواهد فرمود. [2]

و نيز يحيى بن ميسره از امام باقر (عليه السلام ) روايت كرده كه حضرت فرمود:

حم عسق عدد سال هاى حضرت حجت قائم "عجل الله تعالي فرجه  " مى باشد. [3]

در آن چهار آيه مي باشد

آيات 1 , 2 ، 3 ، 4

1 ـ (والشمس و ضحيها ، والقمر اذا تليها ، و النهار اذا جليها ، و الليل اذا يغشيها )[1]

به خورشيد گسترش نور آن سوگند .

به ماه ، در آن هنگام كه بعد از آن در آيد .

و به روز هنگامي كه صفحه زمين را روشن سازد .

و قسم به شب ، آن هنگام كه صفحه زمين را بپوشاند .

فضل بن عباس نقل مي كند كه :

حضرت امام صادق عليه السلام  در تاويل اين آيات فرمود :

خورشيد امير المومنين است و نورش قيام قائم است و مقصود از ماه در آيه كه از پي خورشيد درآيد حسن و حسين عليهما السلام هستند و روز كه زمين را روشن مي كند قيام قائم است و در حديث مشابهي حضرت فرمودند منظور از شب در آيد ، دولت شيطان (بني اميه ) است كه تاروز قيامت صغري ( روز قيام حضرت مهدي « عجل الله تعالي فرجه » ) ادامه دارد . [2]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

در آن دو آيه مي باشد آيات 4- 21

ا- (ان نشأ ننزل عليهم من السماء آيه فظلت أعناقهم لها خاضعين. )[1]

اگرما اراده كنيم از آسمان بر آنها آيه اى نازل مي كنيم كه گردن هايشان در برابر آن خاضع گردد. عمر بن حنظله از امام صادق (عليه السلام ) از علامات قيام قائم پرسيد، امام (عليه السلام ) فرمود: پيش از قيام قائم(عليه السلام ) پنج نشانه است:

1- فرياد ((صيحه )) (آسمانى)

2- خروج سفيانى.

3- فرورفتن سفيانى و لشكر او در زمين.

4- قتل نفس زكيه.

5- قتل يمانى.

عمر بن حنظله گويد اين آيه را:

إن نشأ ننزل عليهم من السماء

الى آخر عرض كردم، كه منظور اين آيه همان صيحه است، فرمود:

آرى هرگاه اين صيحه ظاهر شود گردنكشان و دشمنان خداوند تعالى، خاضع و فرمانبر شوند، همچنين ابى بصير و ابن الورد از حضرت باقر (عليه السلام ) روايت كرده اند كه امام فرمود:

اين آيه در شأن قائم (عليه السلام )نازل شد و منادى به نام حضرت و نام پدرش از آسمان ندا مى كند. [2]

- (ففررت منكم لما خفتكم فوهب لي ربي حكما و جعلني من المرسلين.)[3]

و به دنبال آن هنگامى كه از شما ترسيدم فرار كردم و پروردگارم به من دانش بخشيد و مرا از پيامبران قرار داد.

مفضل بن عمر مى گويد امام صادق (عليه السلام ) فرمود:

وقتى كه قائم ما قيام كند و به مردم خطاب كند و اين آيه را بخواند: (( ففررت منكم لما خفتكم تا آخر )). [4]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

در آن سه آيه مى باشد آيات 21-24-29

ا- (و لنذيقنهم من العذاب الأ كبر لعلهم يرجعون.) [1]

ما آنها را از عذاب نزديك (اين دنيا) قبل از عذاب بزرگ (آخرت) مى چشانيم شايد بازگردند.

مفضل بن عمر نقل مي كند معنى اين آيه را از امام صادق (عليه السلام ) پرسيدم، حضرت فرمود:

عذاب نزديكتر (يا خفيف تر) گرانى است، و عذاب بزرگتر (براى ستمگران) خروج قائم (عليه السلام ) با شمشير است. [2]

2- (وجعلنا منهم أئمة يهدون بأمرنا لما صبروا و كانوا بآياتنا يوقنون.) [3]

و از آنها امامان (و پيشواياني) برگزيديم، كه به فرمان ما (مردم را) هدايت مى كردند، به خاطر اين كه شكيبائى نمودند و به آيات ما يقين داشتند.

سلمان مى گويد خدمت پيامبر (صلي الله عليه و آله ) وارد شدم و ديدم حسين (عليه السلام ) روى زانوى پيامبر است و پيامبر چشمان و دهانش را مى بوسد و مى فرمايد:

تو آقا و پسر آقائى، تو امام و پسر امامى، تو پدر امامى، تو حجت و پسر حجتى، تو پدر حجت هاى نه گانه از صلبت هستى كه- قائم- نهمين آنان است. [4]

3- (قل يوم الفتح لاينفع الذين كفروا ايمانهم ولاهم ينظرون.)[5]

بگو: روز پيروزى ايمان آوردن سودى به حال كافران نخواهد داشت، و به آنها هيچ مهلت داده نمى شود.

ابن دراج مى گويد:

از امام صادق (عليه السلام ) درباره اين آيه شريفه (روز فتح و پيروزى) شنيدم كه حضرت فرمود:

روز فتح، روزى است كه دنيا بر قائم (عليه السلام ) گشوده مى شود، و ايمان احدى كه تا قبل از ظهور آن حضرت مؤمن نبوده ديگر سودى ندارد، ولى آن كس كه پيش از فتح (و قيام قائم (عليه السلام )) مؤمن باشد و يقين به امامت او اقرار داشته و انتظار ظهور او را مى كشيده (اين ايمان) براى او سودبخش است. خداوند متعال قدر و منزلت او را بزرگ مي كند، و اين پاداش دوستان اهل بيت (عليه السلام ) مى باشد. [6]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

درآن پنج آيه مي باشد

آيات 18- 51- 52- 54- 54

1- (وجعلنا بينهم و بين القرى التي باركنا فيها قري ظاهره و قدرنا فيها السير سيروا فيها ليالي و اياما آمنين.) [1]

ميان آنها و سرزمين هايى كه بركت داده مقرر داشتيم (و به آنها گفتيم) شب ها و روزها در اين آبادي ها با امنيت كامل مسافرت كنيد.

محمد بن صالح همدانى گويد:

به صاحب الزمان (عليه السلام ) نوشتم كه اهل خانه و نزديكان مرا به خاطر حديثى كه از پدران شما روايت مى كنند آزار مى دهند.

حضرت مرقوم فرمود:

واى بر شما آيا قول خدا را در سورة سبأ نمى خوانيد كه فرمود " وجعلنا بينهم و بين القرى " تا آخر آيه- به خدا قسم مراد از«به قريه هايى كه مبارك گردانيده» مائيم و مراد خداوند از قريه هاى ظاهره- شمائيد.

و اين تفسير نيز از حضرت باقر و حضرت صادق و حضرت كاظم (عليهم السلام ) روايت شده است. [2]

و از اماع صادق (عليه السلام ) روايت شده كه فرمود:

در اين قرى به همراه قائم اهل بيت ما (عليه السلام )[3] در وقت ظهور آن حضرت سير مي كنيد. (انشاءالله)

2- (ولو ترى إذ فزعوا فلا فوت و أخذوا من مكان قريب  وقالو آمنا به وأنى لهم التناوش من مكان بعيد وقد كفروا به من قبل و يقذفون بالغيب من مكان بعيد " وحيل بينهم و بين ما يشتهون كما فعل باشياعهم من قبل إنهم كانوا في شك مريب. ) [4]

اگرببينى هنگامى كه فريادشان بلند مى شود، اما نمى توانند (از چنگال عذاب الهى) بگريزند

و آنها را از مكان نزديكى (از آنجا كه حتى انتظارش را ندارند) مى گيرند (از درماندگى آنها تعجب خواهى كرد و در آن حال) مى گويند ايمان آورديم، ولى چگونه مى توانند از فاصله دور به آن دسترسى پيدا كنند؟

آنها پيش از اين (كه در نهايت آزادى بودند) به آن كافر شدند (و نسبت هاى ناروا به آن مى دادند)

و از مكان دور دستى به جهان غيب پرتاب مى شدند (بى مطالعه درباره آن قضاوت مى كردند.) (سرانجام) ميان آنها و آنچه مورد علاقه شان بود جدائى افكنده شد، همان گونه كه با پيروان (و هم مسلكان) آنها از قبل عمل گرديد، چرا كه آنها در شك و ترديد بودند.

امام صادق (عليه السلام ) فرمود:

به خدا قسم مثل آنست كه مى بينم قائم آل محمد (عليه السلام ) بر حجر الاسود تكيه نموده و پس از شهادت به وحدانيت و عظمت خداوند، با هر كس درباره انبياء سلف، آدم و نوح و ابراهيم و موسى و عيسى و جد بزرگوارم محمد (صلي الله عليه و آله ) محاجه كند و مى گويد، من برتمام ايشان اولى هستم و هر كس در مورد قرآن با من محاجه نمايد، بايد بداند من برشناسايى قرآن و كتاب خدا از ديگران احق و اولي هستم آنگاه در مقام حضرت ابراهيم (عليه السلام ) دو ركعت نماز به جا آورده و خدا را به شايستگى و عظمت ياد مى فرمايد. [5]

عياشى از امام باقر (عليه السلام ) روايت كرده كه حضرت فرمود:

قائم آل محمد (عليه السلام ) پس از ظهور، مردم را به كتاب خدا (قرآن) و سنت پيامبر (صلي الله عليه و آله ) و ولايت اميرالمؤمنين (عليه السلام ) دعوت مى كند و به آنها مى فرمايد از دشمنان آل محمد (عليه السلام ) بيزارى جوئيد، در آن هنگام سفيانى از شام خروج نموده، به سوى زمين " پيدا " مى رود و زمين آنها را به امر خداوند فرو برده و " خسف " مى كند. [6]

دشمنان اهل بيت (عليه السلام ) در آن هنگام مي گويند ما به قائم آل محمد (عليه السلام ) ايمان آورديم در حالي كه پيش از اين، آن حضرت را منكر بوده و او را تكذيب مى نمودند، در آن وقت به آن حضرت خطاب مى رسد كه تمام آنها را به قتل برسانيد تا بعد از اين فتنه، فسادى در روى زمين واقع نشود. [7]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

در آن دو آيه مى باشد آيات  56 ـ 69

1- (أن تقول نفس ياحسرتي على ما فرطت في جنب الله و إن كنت لمن الساخرين.) [1]

افسوس بر من از كوتاهى هايى كه در اطاعت فرمان خدا كردم و (آيات او را) به استهزا گرفتم.

على بن سويد از امام كاظم (عليه السلام ) در تفسير آيه فوق روايت مى كند كه حضرت عليه السلام فرمود:

مراد از ((جنب الله)) اميرالمؤمنين (عليه السلام ) است، و همچنين امامان و اوصياى بعد از او در مكان و مقام رفيع و والائى باشند، تا برسد به آخر ايشان (خاتم الأوصياء) حضرت مهدى قائم (عليه السلام ). [2]

2- (وأشرقت الأرض بنور ربها.) [3]

و زمين (در آن روز) به نور پروردگارش روشن مى شود.

در حديث مفصلى كه از امام هشتم (عليه السلام ) نقل است آمده كه حضرت فرمود:

به هنگام قيام فرزند چهارم از فرزندان من (مهدى قائم آل محمد (عليه السلام ) )، زمين به نور پروردگارش را روشن و منور شود. [4]

و نيز امام صادق (عليه السلام ) در حديثى فرمود:

در وقت قيام مردم نيازى به نور خورشيد و ماه ندارند، شب و روزى يكى مى شود. [5]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

درآن سه آيه مى باشد آيات 28- 61- 66

ا- (وجعلها كلمه باقيه في عقبه لعلهم يرجعون.)[1]

او كلمه توحيد را كلمه باقيه در اعقاب خود قرار داد تا به سوى خدا بازگردند.

ابوحمزه ثمالى از على بن الحسين (عليه السلام ) و او از پدر خويش و او از پدر بزرگوارش على بن ابى طالب (عليه السلام ) نقل مى كند كه حضرت فرمود:

اين آيه " و جعلها كلمه باقيه في عقبه لعلهم يرجعون " درباره ما نازل شده، خداوند سبحان امامت را تا روز قيامت در اولاد حسين (عليه السلام ) قرار داده، و فرمود: براى امام غايب (حضرت قائم "عجل الله تعالي فرجه  ") ما دو غيبت است يكى از ديگرى طولانى تر است- غيبت صغرى و كبرى- در غيبت كبرى باقى نمى ماند بر اعتقاد امامت او مگر كسى كه يقينش به حضرت قوى و محكم باشد و در حق او شناخت و معرفت درستى داشته باشد. [2]

2- (و انه لعلم للساعه فلا تمترن بها واتبعون هذا صراط مستقيم.) [3]

و او سبب آ گاهى بر روز قيامت است (نزول عيسى گواه نزديكى رستاخيز است) هرگز در آن ترديد نكنيد و از من پيروي كنيد كه اين راه مستقيم است.

مقاتل بن سليمان و پيروان او از مفسرين گفته اند " و انه لعلم للساعه " اين آيه در شأن مهدى (آل محمد "عجل الله تعالي فرجه  ") نازل شده و در روايتى مدت آن چهل سال و در روايت ديگر بيست سال و در روايتى چهارده سال (حكومت جهانى خواهد داشت) و از غير آنها هم روايت شده است.[4]

در تفسير آمده كه پس از ظهور حضرت بقية الله "عجل الله تعالي فرجه "، حضرت عيسى از آسمان نزول مى كند و با امام زمان (عليه السلام ) نماز مى گذراد و نخست وزير حضرتش مى شود و به دست او سفيانى در صخره بيت المقدس كشته مى شود، چنانچه چهار تن از انبياء در ركاب حضرتش حاضر مى شوند كه عبارتند از ادريس، عيسى، خضر و الياس، كه زنده بوده و ظاهر مى شوند. معناى " علم الساعه " يعنى: علامت قيامت است، كه يكى از شرايط ساعت، ظهور حضرت بقية الله ((عجل الله تعالي فرجه )) است. [5]

3- (هل ينظرون الا الساعة أن تأتيهم بغتة و هم لايشعرون.) [6]

آنها چه انتظارى مى كشند؟ جز اين كه قيامت، نا گهان به سراغ آنها آيد در حالى كه خبر ندارند.

زرارة بن اعين گويد:

از حضرت امام باقر (عليه السلام ) پيرامون اين آيه پرسيدم، فرمود: مراد به ساعت، ساعت (ظهور) قائم "عجل الله تعالي فرجه  " است، كه ناگهان ظاهر خواهد شد. [7]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

درآن دو آيه مى باشد آيات 22-23

ا- (وفي السماء رزقكم و ماتوعدون.)[1]

روزى شما در آسمان است و آنچه به شما وعده داده مى شود.

علامه مجلسى (قدس سره ) در تفسير اين آيه شريفه از ابن عباس نقل مى كند كه او گفت:

)مراد از آنچه وعده مى دهد) خروج حضرت مهدى "عجل الله تعالي فرجه  " است. [2]

2-(فو رب السماء و الأرض إنه لحق مثل ما أنكم تنطقون. )[3]

سوگند به پروردگار آسمان و زمين كه اين مطلب حق است همانگونه كه شما سخن مى گوئيد.

اسحاق بن عبدالله از امام چهارم حضرت زين العابدين(عليه السلام ) پيرامون تفسير اين آيه روايتى نقل مى كند كه حضرت فرمود:

به درستى كه قيام قائم(عليه السلام ) حق است، بمانند سخنى كه با يكديگر رد و بدل مى كنيد (حق و حقيقت است).[4]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

(حم، والكتاب المبين، انا أنزلناه في ليلة مباركة إنا كنا منذرين- فيها يفرق كل امر حكيم.)[1]

2- (فارتقب يوم تأتي السماء بدخان مبين يغشي الناس هذا عذاب اليم  ربنا اكشف  عنا العذاب إنا مؤمنون ، أنى لهم الذكرى و قد جائهم رسول مبين. )[3]

درآن يك آيه مى باشد آيه 17

(إعلموا أن الله يحي الأرض بعد موتها.)[1]

بدانيد خداوند زمين را بعد از مرگ آن زنده مى كند.

سلام بن مستنير از امام باقر (عليه السلام ) نقل مى كند:

كه حضرت (در تفسير اين آيه شريفه) فرمود:

خداوند زمين را بوسيله قائم (عليه السلام ) پس از مردن آن به ظلم و ستم ،زنده مى كند. و پس از آن عدل و داد توسط حضرت قائم (عليه السلام ) رواج پيدا مى كند. [2]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

در آن چهار آيه مى باشد آيات36-37-38-87

ا- (قال رب فانظرني الى يوم يبعثون  قال فأنك من المنظرين  الى يوم الوقت المعلوم. ) [1]

گفت پروردگار مرا تا روز رستاخيز مهلت ده، فرمود تو از مهلت يافتگانى، (اما نه تا روز رستاخير بلكه) تا روز وقت معينى.
وهب بن جمع گويد: پرسيدم از حضرت صادق (عليه السلام ) ، روز مذكور در اين آيات چه روزى باشد حضرت فرمود؟:
اى وهب آن روزى است كه پيامبر خدا (صلي الله عليه و آله ) بعد از قيام قائم ما مهدى (عليه السلام ) انتظار آن را مى كشد. [2]

2- (ولقد آتيناك سبعأ من المثاني و القرآن العظيم. ) [3]

ما به تو سوره حمد و قرآن عظيم داديم.
امام صادق (عليه السلام ) درباره سؤالى كه پيرامون اين آيه شريفه از حضرتش شد فرمود ظاهرش سوره حمد است هفت آيه دارد و دو مرتبه نازل شده يا اين كه در نماز تكرار مى شود و يا اين كه بهترين آيات است، و باطنش فرزندم است و هفتمين آنها قائم (عليه السلام ) است. [4]

مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

منبع: