در آن چهار آيه مي باشد
آيات 1 , 2 ، 3 ، 4
1 ـ (والشمس و ضحيها ، والقمر اذا تليها ، و النهار اذا جليها ، و الليل اذا يغشيها )[1]
به خورشيد گسترش نور آن سوگند .
به ماه ، در آن هنگام كه بعد از آن در آيد .
و به روز هنگامي كه صفحه زمين را روشن سازد .
و قسم به شب ، آن هنگام كه صفحه زمين را بپوشاند .
فضل بن عباس نقل مي كند كه :
حضرت امام صادق عليه السلام در تاويل اين آيات فرمود :
خورشيد امير المومنين است و نورش قيام قائم است و مقصود از ماه در آيه كه از پي خورشيد درآيد حسن و حسين عليهما السلام هستند و روز كه زمين را روشن مي كند قيام قائم است و در حديث مشابهي حضرت فرمودند منظور از شب در آيد ، دولت شيطان (بني اميه ) است كه تاروز قيامت صغري ( روز قيام حضرت مهدي « عجل الله تعالي فرجه » ) ادامه دارد . [2]
منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)