بسم الله الرحمن الرحیم

«قرآن کریم» و «سنت نبوی» دو شجرة طوبای برآمده از یک ریشه مبارک‌اند و هر دو متعلق به یک قانون‌گذارد. بی‌تردید قرآن مجید، اعتقاد مسلمانان به ایدة ظهور مهدی(ع) را که از رسول اکرم(ص) متواتر بوده، با مجموعه‌ای از آیات شریفه تأیید کرده است؛ آیاتی که بسیاری از مفسران آنها را بر امام مهدی(ع) تطبیق کرده‌اند که ظهورش در آخرالزمان نوید داده شده است. هرگاه مطلبی از پیامبر(ص) متواتر گردد، ناگزیر باید پذیرفت که قرآن حکیم آن را یک‌سره مسکوت نگذارده است، هر چند عقول ما به سادگی آن را در نیابد؛ زیرا خداوند متعال در وصف قرآن می‌فرماید:

و نزّلنا علیک الکتاب تبیانا لکل شیء1

و این کتاب را که روشنگر هر چیزی است بر تو نازل کردیم.

(بسم الله الرحمن الرحیم)

منظور از مهدویت چیست ؟

اعتقاد به مهدي موعود مسئله اي است كه در تمام اديان و مذاهب مختلف جهان اعم از وَثَنيُت ، كليميت ، مسيحيت ، مجوسيت ، اسلام و غيره مطرح بوده و هست ؛ بدين معني كه در آخر الزمان ، مصلحي ظهور خواهد كرد و به جنايتها و خيانتها و تبعيضهاي بشر خاتمه خواهد داد .

آري " اعتقاد به مهدي " نه تنها يك باور اسلامي است ، كه عنواني مي باشد براي خواسته ها و آرزوهاي همه انسانهاي دردمند و ستمديده ، با كيش و مذاهي  گوناگون ؛و همچنين بازده الهام فطري مردم است . و با همه اختلافاتي كه در عقيده و مذهب دارند ، دريافته اند كه براي انسانيت در روي زمين ، روز موعودي و انسان موعودي خواهد بود ؛ كه با ظهورش هدف نهائي اديان الهي تحقق يافته و مسير آن به دنبال رنجي بسيار ، همواري و استواري لازم را مي يابد . بنا بر اين ، مسئله مهدويت با سليقه اي ديرينه ، ريشه در مذهب دارد .

اگر چه غير از قرآن مجيد ، تمامي كتابهاي آسماني ديگر دستخوش تحريف شده اند ، ليكن با اين وجود ، جملاتي از دستبرد ديگران مصون مانده است ، كه در آنها از آمدن مهدي موعود و مصلح جهاني گفتگو شده است ، و چون اين مطلب به صورت پيشگوئي و مربوط به آينده است ، و مضامين آن در قرآن و روايات متواتر وارد شده است . از اين رهگذر مسلُم مي شود كه اين عبارتها از منطق وحي سرچشمه گرفته و از دستبرد انسانها در طول تاريخ در امان مانده است .

1- الفصول المهمة ، ابن صباغ مالكي ، ص 294

درآن شش آيه مي باشد

آيات 47- 59- 69-77-83- 159

ا- (يا أيها الذين اوتوا الكتاب آمنوا بما نزلنا مصدقاً لما معكم من قبل ان نطمس وجوهاً فنردها.)[1]

اي كساني كه كتاب (خدا) به شما داده شده، به آنچه (بر پيامبر خود) نازل كرديم و هماهنگ با نشانه هايي است كه با شما است ايمان بياوريد، پيش از آن كه صورت هايي را محو كنيم و سپس به پشت سر بازگردانيم.

جابر جعفي گويد:

امام باقر (عليه السلام ) درباره اين آيه (يا ايها الذين اوتوا الكتاب...) فرمودند: تنها سه تن از لشكريان سفياني كه زمين را در ستم و تباهي فرو مي برند نجات مي يابند، خداوند چهره آنان را به طرف پشتشان برمي گرداند و اين پيش آمد در زمان قيام قائم، مهدي (عجل الله تعالي فرجه ) روي مي دهد. [2]

2-(يا أيها الذين آمنوا اطيعوا الله و اطيعوا الرسول و أولي الامر منكم. ) [3]

اي كساني كه ايمان آورده ايد. اطاعت كنيد خدا را و اطاعت كنيد پيامبر خدا و صاحبان امر را.

مقصود از اولي الامر اشاره به 12 امام (عليه السلام )  است كه اول آنان حضرت اميرالمؤمنين علي بن ابي طالب عليه السلام و آخر آنها حضرت بقيه الله مهدي منتظر (عليه السلام ) مي باشد ، و اين ديدگاه اكثر دانشمندان اسلامي اعم از سني و شيعه[4] مي باشد، به كتب ذيل مراجعه شود.

3- (الذين انعم الله عليهم من النبيين و الصديقين والشهداء و الصالحين و حسن اولئك رفيقاً. ) [5]

خدا نعمت خود را بر آنها تمام كرده (و آنان را همنشين) پيامبران و صديقان و شهداء و صالحان كرد، چه خوب رفيقاني هستند.

پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله ) درباره (و حسن اولئك رفيقاً) در آيه مذكور فرمودند: منظور قائم آل محمد (عجل الله تعالي فرجه ) است. [6]

4- (و قالوا ربنا لم كتبت علينا القتال لولا أخرتنا الي اجل قريب. ) [7]

و گفتند پروردگارا چرا جهاد را بر ما مقدر داشتي؟ چرا اين فرمان را كمي تأخير نينداختي؟

از امام حسن مجتبى و امام باقر عليهما السلام درباره اجل قريب روايت شده كه اشاره به قيام قائم آل محمد (عجل الله تعالي فرجه ) است. [8]

5- (ولو ردوه الى الرسول و الى أولى الامر منهم لعلمه الذين يستنبطونه منهم. )[9]

و اگر به پيامبر و پيشوايان (كه قدرت و تشخيص كافى دارند) ارجاع كنند، از ريشه هاى مسائل آگاه خواهند شد.

منظور از اولى الامر حضرت امير المؤمنين (عليه السلام ) و يازده فرزندانش كه آخر آنان حضرت مهدى (عجل الله تعالي فرجه ) است مى باشد. [10]

6- (و إن من اهل الكتاب الا ليؤمنن به قبل موته، و يوم القيامة يكون عليهم شهيدا.)[11]

و هيج يك از اهل كتاب نيست مگر اين كه قبل از مرگ به او ايمان آورد، و روز قيامت گواهى بر آنها خواهد بود.

محمد بن مسلم از امام باقر عليه السلام  نقل مى كند كه اين آيه، اشاره به نزول حضرت عيسى (عليه السلام ) پيش از قيامت و خواندن نماز پشت سر حضرت مهدى (عجل الله تعالي فرجه ) و ايمان آوردن ملت يهود و نصارى و غيرهم به حضرت مهدى (عجل الله تعالي فرجه ) مى باشد.[12]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

درآن چهار آيه مي باشد آيات 3- 12-14-54

ا- (اليوم يئس الذين كفروا من دينكم فلا تخشوهم و اخشون.) [1]

امروز كافران از (زوال) آيين شما مايوس شدند، بنابراين از آنها نترسيده و از (مخالفت) من بترسيد.

امام باقر (عليه السلام ) درباره اين آيه فرمود: آن روز، روز ظهور قائم آل محمد (عليه السلام ) است بنى اميه نوميد مى شوند، و آنها كافر گشته و از آل محمد (صلي الله عليه و آله ) نوميد مي باشند. [2]

2- (و لقد أخذ الله ميثاق بنى اسرائيل و بعثنا منهم اثني عشر نقيباً. ) [3]

خدا از بني اسرائيل پيمان گرفت، و از آنها دوازده رهبر و سرپرست بر انگيختيم.

روايات متعددي كه از طرق اهل تسنن وارد شده، (پيرامون آيه شريفه و لقد أخذ الله تا آخر) اشاره به خلفا و جانشين دوازده گانه پيامبر اسلام (صلي الله عليه و آله ) دارد كه نخستين آنها حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام و آخرين جانشين حضرت قائم (عجل الله تعالي فرجه ) مي باشد و تعداد آنها به تعداد نقباي بني اسرائيل معرفي شده است. [4]

3- (و من الذين قالوا إنا نصاري أخذنا ميثاقهم فنسوا حظاً مما ذكروا به.) [5]

و از كساني كه ادعاي نصرانيت (و ياري مسيح) داشتند (نيز) پيمان گرفتيم، ولي آنها قسمت قابل ملاحظه اي از آن چه به آنان تذكر داده شده بود، به دست فراموشي سپردند.

ربيع شامي گفت: امام صادق (عليه السلام ) درباره اين آيه فرمود: يعني به زودي اين حظ و نصيب را ياد كنند و با قائم آل محمد (صلي الله عليه و آله ) جماعتي از نصاري بيرون آيند.[6]

4- (يا أيها الذين آمنوا من يرتد منكم عن دينه فسوف يأتي الله بقوم يحبهم و يحبونه أذله علي المؤمنين أعزه علي الكافرين. [7]

اي كساني كه ايمان آورده ايد هر كس از شما از آيين خود بازگردد به خدا زياني نمي رساند خداوند در آينده جمعيتي را مي آورد كه آنها را دوست دارد و آنها(نيز) او را دوست دارند، در برابر مؤمنان متواضع و در برابر كافران نيرومندند.

سليمان بن هارون عجلي گويد: از امام صادق (عليه السلام ) شنيدم مي فـرمود كه: بدرستي كه صاحب امر يعني قائم (عجل الله تعالي فرجه ) محفوظ است. اگر تمام مردم از بين بروند خداوند متعال اصحاب او را گرد او جمع مي كند و آنها هستند كه خداوند درباره آنها فرمود " يا ايها الذين آمنوا من يرتد منكم " تا آخر آيه. [8]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

در آن چهار آيه مي باشد

آيات 20ـ 24ـ 64ـ102

1- (و يقولون لولا أنزل  عليه آية من ربي فقل انما الغيب  لله فانتظروا إنى معكم من المنتظرين.[1]

مى گويد چرا معجزه اى از پروردگارش بر او نازل نمى شود؟ بگو غيب (و معجزات) براى خدا (و به فرمان او) است شما در انتظار باشيد من هم با شما از منتظرانم.

يحيى بن ابوالقاسم گويد:

امام جعفر صادق (عليه السلام ) در تفسير اين آيه فرمود: مراد از (الغيب) حجت قائم (عليه السلام ) باشد. [2]

2- (حتى اذا اخذت الارض زخرفها و ازينت و ظن اهلها أنهم قادرون عليها أتها أمرنا ليلأ او نهارأ. [3]

تا زمانى كه روى زمين زيبايى خود را (از آن) گرفته و تزيين مى گردد و اهل آن مطمئن مى شوند كه مى توانند از آن بهره مند گردند (نا گهان) فرمان ما شب هنگام يا در روز (براى نابودى آن) فرا مى رسد.

مفضل بن عمر از امام صادق (عليه السلام ) پيرامون اين آيه شريفه روايتى نقل مى كند كه يعنى قيام حضرت مهدى (عجل الله تعالي فرجه ) با شمشير مى باشد. [4]

3-لهم البشرى فى الحياة الدنيا و في الاخرة. ) [5]

در زندگى دنيا و آخرت شاد (و مسرور)اند.

از امام باقر (عليه السلام ) درباره تفسير اين آيه آمده: كه به اين دسته از مؤمنين مژده و بشارت به قيام حضرت قائم (عجل الله تعالي فرجه ) و ظهورش داده مى شود، و همين طور بشارت قتل دشمنانشان و نجات و رستگارى در آخرت و ورود در جمع آل محمد (عليهم السلام ) در كنار حوض كوثر مى دهند.[6]

4- (قل فانتظروا إنى معكم من المنتظرين. ) [7]

بگو شما انتظار بكشيد من نيز با شما انتظار مى كشم.

امام هشتم حضرت رضا (عليه السلام ) فرمود:

به راستى كه انتظار فرج (قائم)، خود فرج است. [8]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

درآن دو آيه مى باشد آيات 108- 110

1- (قل هذه سبيلى ادعوا الى الله على بصيره أنا و من اتبعني. ) [1]

بگو اين راه من است كه من و پيروانم با بينائى، همه مردم را به سوى خدا دعوت مى كنيم.

امام باقر (عليه السلام ) در تفسير اين آيه فرمود: مقصود رسول الله (صلي الله عليه و آله ) و اميرالمؤمنين و جانشينان بعد از او هستند.[2]

عبدالله بن عباس گفت: پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله ) فرمود:

به درستى كه جانشينان و اوصياء و حجت هاى الهى بر مردم بعد از من 12 نفرند اؤل آنان برادرم و آخرينشان پسرم مى باشد، پرسيدند يا رسول الله برادرتان كيست؟

فرمود: على بن ابى طالب.

سؤال شد پسرتان كيست؟

حضرت فرمود: مهدى، و او كسى است كه دنيا را پر از عدل و داد خواهد كرد پس از آن كه از جور و ستم و تجاوز پر شده باشد.

سپس فرمود:

سوگند به كسى كه مرا به حق پيامبرى بشارت دهنده، برگزيد، اگر از دنيا نمانده باشد، مگر يك روز، خداوند آن روز را طولانى خواهد كرد، تا در آن روز فرزندم مهدى (عليه السلام ) ظاهر شود و روح الله عيسى بن مريم (عليه السلام ) نازل مى شود و پشت سر - حضرت- نماز مى خواند و اوست كه دنيا را به نور خدايى روشن خواهد كرد و حكومتش عالم گير و شرق و غرب را در بر خواهد گرفت.[3]

2- (حتى اذا استياس الرسل و ظنوا أنهم قد كذبوا جائهم نصرنا. ) [4]

زمانى كه رسولان مايوس شوند، و گمان كردند كه حتى گروه اندك مؤمنان به آنها دروغ گفته اند در اين هنگام يارى ما به سراغ آنها آمد.

اميرالمؤمنين (عليه السلام ) در تفسير اين آيه شريفه، فرمود:

نصرت و يارى خدا در زمانى كه پست تر از مردار باشد، نمى آيد. اين است فرمايش خداى عزوجل در سوره يوسف (آيه مذكور) و اين نصر الهى هنگام قيام قائم ما حضرت مهدى (عليه السلام ) است. [5]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

درآن چهار آيه مى باشد آيات 8- 21- 80-  86

ا- (و لئن أخرنا عنهم العذاب الى أمه معدودة. ) [1]

اگر مجازات را تا زمان محدود از آنها به تأخير اندازيم.

از حضرت باقر و حضرت صادق (عليهما السلام ) در تفسير اين آيه روايت شده كه فرمودند:

امت معدوده اصحاب مهدى (عليه السلام ) هستند كه در آخر الزمان سيصد و سيزده نفر مرد به تعداد اهل بدر كه در يك ساعت همچون گرد آمدن پاره هاى ابر در فصل پائيز جمع مى شوند. [2]

و نيز امام صادق (عليه السلام ) فرمود:

عذاب، خروج قائم (عليه السلام ) است و امت معدوده اهل بدر و اصحاب بدرند.[3]

2- (اولئك الذين خسروا انفسهم و ضل عنهم ما كانوا يفترون.) [4]

آنان كسانى هستند كه سرمايه وجود خود را از دست دادند و تمام معبودهاى دروغين از نظرشان كم شدند.

زيانكاران كسانى هستند كه درباره (امام زمان- عجل الله تعالي فرجه -) شك مى كند.

مفضل بن عمر مى گويد:

در محضر مبارك امام صادق (عليه السلام ) بوديم و سخن درباره امام قائم حضرت مهدى (عجل الله تعالي فرجه ) دور مى زد، امام صادق (عليه السلام ) فرمود:

مى گويند (كسى كه درباره حضرت مهدى (عجل الله تعالي فرجه )شك دارند) چه زمانى متولد شده؟

و چه كسى او را ديده؟

و او كجا مستقر است؟

و چه وقت ظاهر مى شود؟

تمام اين اشكالات، شك است در قضا و قدرت خداوند متعال، سپس اين آيه را تلاوت فرمود:

آنها به خود در دنيا و آخرت زيان مى رسانند. [5]

3- (قال لو أن لي بكم قوة آؤ آوى الى ركن شديد. ) [6]

گفت اى كاش در برابر شما قدرتى داشتم يا تكيه گاه و پشتيبان محكم در اختيار من بود.

صالح بن سعيد مى گويد: امام صادق (عليه السلام ) درباره تفسير اين آيه فرمود " قوة " حضرت قائم است، و " ركن محكم " سيصد و سيزده نفر اصحابش مى باشد. [7]

4- (بقية الله خير لكم إن كنتم مؤمنين. ) [8]

سرمايه حلالى كه خداوند براى شما باقى گذارده برايتان بهتر است اگر ايمان داشته باشيد.

امام باقر(عليه السلام ) مى فرمايد:

اين أيه اولين آيه اى است كه قائم (عليه السلام ) آن را تلاوت مى كند، و سپس مى فرمايد: من بقية الله و حجت خدا و نماينده او در زمين بر شما (مردم) مى باشم (و مردم به سوى او مى آيند و بر او سلام مى كنند) و نحوه سلامشان چنين است: السلام عليك يا بقية الله فى ارضه. [9]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

درآن دو آيه مى باشد آيات 35- 55

1ـ (الله نور السموات و الأرض مثل نوره كمشكوة فيها مصباح المصباح في زجاجه الزجاجه كأنها كوكب دري يوقد من شجرة مباركه زيتونة لاشرقية و لاغربيه يكاد زيتها يضيي ولو لم تمسسة نار نور على نور يهدي الله لنوره من يشاء.)[1]

ترجمه آيه شريفه در متن حديث آمده است.

جابربن عبدالله انصارى مى گويد داخل مسجد كوفه شدم در حالى كه امير المؤمنين (عليه السلام) مشغول نوشتن بود و مى خنديد عرض كردم يا أميرالمؤمنين چه چيز باعث خنده شما شد؟ فرمود:

تعجب مى كنم از كسي كه اين آيه را (الله نور السموات و الأرض مثل نوره كمشكوه.. !) مى خواند و معرفت به آن ندارد عرض كردم:

آرى يا أميرالمؤمنين، حضرت آيه را تلاوت فرمودند:

((الله نور السموات و الأرض مثل نوره كمشكوه))- مشكوه- محمد(صلي الله عليه و آله ) است " فيها مصباح "- من هستم-، (المصباح في زجاجة))- حسن و حسين- مى باشند)، كأنها كوكب دري))- على بن الحسين- است " يوقد من شجره))- محمد بن على- است، (زيتونة "- جعفر بن محمد- است (لا شرقية " ء موسى بن جعفر- است ((و لا غربية))- على بن موسى- است " يكاد زيتها يضيى "- محمد بن على- است ((و لولم تمسسه نار))- على بن محمد- است ((نور على نور))- حسن بن على- است ((يهدي الله لنوره من يشاء "- قائم ما مهدى (عليه السلام ) است.[2]

2- (وعد الله الذين آمثوا منكم و عملوا الصالحات ليستخلفنكم في الأرض كما استخلف الذين من قبلهم و ليمكنن لهم دينهم الذي ارتضى لهم و ليبدلنهم من بعد خوفهم امنا يعبدونني لايشركون بي شيئا. )[3]

خداوند به كساني كه از شما ايمان آورده اند و اعمال صالح انجام داده اند وعده مى دهد كه آنها را قطعا" خليفه روى زمين خواهد كرد، همانگونه كه پيشينيان را خلافت روي زمين بخشيد، و دين و آيينى را كه براى آنها پسنديده پا برجا و ريشه دار خواهد ساخت و خوف و ترس آنها را به امنيت و آرامش مبدل مى كند. آنچنان كه تنها مرا مى پرستند و چيزى را براى من شريك نخواهند ساخت. اسحاق بن عبدالله از امام زين العابدين (عليه السلام ) روايت مى كند كه حضرت فرمود:

اين آيه در شأن قائم (عليه السلام ) است. [4]

عبدالله بن سنان گويد:

از امام صادق (عليه السلام ) از تفسير كلام خدا پرسيدم: " وعد الله الذين آمنوا منكم... " فرمود:

اين آيه در شأن على بن ابيطالب و امامان از نسلى او نازل شده، ((و فيمكنن لهم دينهم الذي ارتضى " تا آخر آيه فرمود:

يعنى توسط ظهور حضرت قائم (عليه السلام ) صورت مى پذيرد. [5]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

درآن سه آيه مى باشد آيات 62- 82-83

ا- (أمن يجيب المضطر اذا دعاه و يكشف السوء و يجعلكم خلفاء الأرض.)[1]

چه كسى است كه دعاى گرفتار را اجابت مى كند و گرفتارى را بر طرف مى سازد، و شما را زمامداران زمين قرار مى دهد.

امام صادق (عليه السلام )فرمود:

اين آيه درباره قائم آل محمد (عليه السلام )نازل شد، به خدا سوگند (مضطر) اوست كه در مقام ابراهيم دو ركعت نماز مى خواند و خداى عزوجل را مى خواند، پس او اجابتش مى فرمايد، و در زمين او را خليفه مى سازد. [2]

2- (واذا وقع القول عليهم أخرجنا لهم دآبه من الأرض تكلمهم أن الناس كانوا باياتنا لايوقنون.)[3]

هنگامى كه فرمان عذاب آنها رسد (و در آستانه رستاخيز قرار گيرند) جنبده اى را از زمين براى آنها خارج مى كنيم كه با آنها تكلم مى كند و مى گويد: مردم به آيات ما ايمان نمى آورند.

طبرسى از پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله ) روايت كرده كه حضرت فرمود:

آن جنبده " دابه " چون ظاهر شود، عصاى موسى و انگشتر سليمان با اوست، با انگشتر روى مؤمنين را نقش و مهر كند و با عصا بينى كفار را بشكند و چون مردم در محضرش (بين كوه صفا و كعبه) جمع شوند مؤمن و كافر را از يكديگر تميز داده و بشناسد و بر چهره مؤمنين مى نويسد اين شخص مؤمن است، و بر چهره كافر مى نويسد اين شخص كافر است.[4]

((17)) روايت در تفسير برهان پيرامون ((دابه)) ذكر شده است، و ما جهت اختصار به يك روايت  اكتفا نموديم، و اينها از نشانه هاى حتمى پيش از ظهور و خروج حضرت مهدى آل محمد ارواحنا له الفداء مى باشد كه آشكار خواهد شد.

3-ويوم نحشر من كل امة فوجا.)[5]

روزى را كه ما از هر امتى گروهى را محشور مى كنيم به خاطر بياوريد.

امام صادق (عليه السلام ) فرمود:

گروهى از عوام مى گويند اين آيه مربوط به روز قيامت است. نه، آيا گروهى را خدا محشور مى كند و ديگران را مى گذارد، خير اين چنين نيست، بلكه اين آيه شريفه مربوط به مسئله رجعت است. [6]

آرى مسئله رجعت از ضروريات مذهب شيعه هست. و منكر آن از ايمان خارج است.

و روايات مربوط به رجعت متواتر است و كتاب هايى كه در برگيرنده مسئله رجعت است بسيار مى باشد. مفضل بن عمر روايت كرده، كه امام صادق(عليه السلام ) در معناى آيه ((و يوم نحشر من كل امة فوجا)) فرمود:

هيچ مؤمنى نيست كه كشته شود مگر آن كه در موقع رجعت به دنيا برگردد تابه مرگ طبيعي بميرد و كسى جز مؤمن خالص و يا كافر مطلق به دنيا رجعت نمي كند .[7]

آرى مسئله رجعت از نظر قرآن و مكتب اهل بيت (عليه السلام ) محرز است رجعت انبياء و امامان معصوم و مؤمنان در يارى حضرت قائم (عليه السلام ) است.

و همچين امام چارم (عليه السلام ) به ابوخالد كابلى در تفسير آيه ((ان الذي فرض عليك القرآن لراد إلى معاد ))، فرمود: [8]

پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله  )و أميرالمؤمنين وائمه (عليهم السلام ) به سوى شما رجوع مى كنند. [9]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

درآن سه آيه مى باشد آيات 1- 16-43

ا- (أتى أمر الله فلا تستعجلوه.) [1]

فرمان خدا (مجازات مشركان و مجرمان) فرارسيده است براى آن شتاب نكنيد.

از امام صادق (عليه السلام ) روايت شده كه فرمودند:

هرگاه خداوند اراده فرمايد تا قيام قائم (عليه السلام ) صورت پذيرد، جبرئيل را به صورث يك پرنده سفيد درآورده كه يك پا بر كعبه و يك پا بر بيت المقدس قرار مى دهد و با بلندترين صدا فرياد مى زند :

" أتى امر الله فلا تستعجلوه " فرمان خدا آمد تعجيل مكنيد آنگاه امام صادق (عليه السلام ) فرمودند: در اين هنگام حضرت قائم (عليه السلام ) در كنار مقام ابراهيم حاضر مى شوند و دو ركعت نماز مى خوانند. [2]

2- (وعلامات وبالنجم هم يهتدون.) [3]

و نشانه هايى قرار داده و آنها به وسيله ستارگان هدايت مى شوند.

داود جصاص گفت: از امام صادق (عليه السلام ) شنيدم، كه فرمود:

مقصود از "نجم " رسول الله (صلي الله عليه و آله ) است، و "علامات " امامان (عليهم السلام ) مى باشند.[4] (كه بارها پيامبر اسلام (صلي الله عليه و آله ) فرمودند: اول آنها على عليه السلام و آخرينشان المهدى (عليه السلام ) است).

3- (فاسألوا أهل الذكر إن كنتم لاتعلمون.) [5]

اگرنمى دانيد از اهل دانش سؤال كنيد.

((اهل الذكر)) آل محمد (عليهم السلام ) مى باشند.

مردى به نام حرث مي گويد:

از أميرالمؤمنين على (عليه السلام ) درباره آيه " فاسألوا اهل الذكر" سؤال نمودم حضرت فرمود: به خدا سوگند درست است كه ما " اهل ذكر" و ما اهل علم " و ما " معدن التنزيل " هستيم. از پيامبر خدا (صلي الله عليه و آله ) شنيدم كه مى فرمود:

منم شهر علم و على درب آن، هر كس طالب علم است از درب آن وارد شود. [6]

از عبدالله عجلان از امام باقر(عليه السلام ) تفسير كلام خدا " فاسألوا اهل الذكر " روايت شده كه رسول الله (صلي الله عليه و آله ) فرمود:

مقصود از "ذكر"منم و "اهل الذكر" امامان (عليهم السلام ) (كه اول آنها أميرالمؤمنين على (عليه السلام ) و آخرينشان حضرت قائم (عليه السلام ) مى باشد. [7]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

در آن دو آيه مي باشد

آيات 26 ـ 44

1 ـ (و الذين يصدقون بيوم الدين.)[1]

و آنها كه به روز جزا ايمان دارند.

امام باقر عليه السلام  فرمود :

مراد از يوم الدين در اين آيه روز ظهور و خروج حضرت قائم عجل الله تعالي فرجه  است.[2]

2 ـ (خاشعه ابصارهم ترهقهم ذله ذلك اليوم الذي كانوا يوعدون)[3]

در حالي كه چشم هاي آنها از شدت وحشت به زير افتاده , وپرده اي از ذلت و خواري آنها را پوشانده است (و به آنها گفته مي شود) اين همان روزي است كه ما به شما وعده داده ايم.

شرف الدين نجفي ذيل اين آيه شريفه از حضرت باقر عليه السلام  روايت كرده , كه حضرت فرمود :

روز موعود روز ظهور و خروج حضرت قائم «عجل الله تعالي فرجه » مي باشد.[4]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

در آن دو آيه مى باشد آيات 37-75

ا- (فاختلف الاحزاب من بينهم)[1]

گروه ها از ميان پيروان او اختلاف كردند.

از اميرالمؤمنين (عليه السلام ) درباره اين آيه شريفه سؤال شد، حضرت فرمود: در سه وقت منتظر فرج باشيد، پرسيدند كدام اوقات؟ فرمود:

وقت اختلاف شاميان، و امدن پرچم هاى سياه از خراسان، و حدوث فزع و بيم در ماه رمضان، گفتند: فزع چيست؟ فرمود: مگر اين آيه را نشنيده ايد:

اگربخواهيم نشانه هايى از آسمان بر آنها بفرستيم كه گردن هايشان در برابرش را خاضع شود (سوره شعراء- آيه/ 4) اين نشانه اى است كه دختران را از پس پرده بيرون كشند و خواب ها را بيدار و بيدارها را بيمناك كند.[2]

2- (حتى اذا راوا ما يوعدون اما العذاب و اما الساعه فسيعلمون من هو شر مكانا و اضعف جندا.)[3]

تا زمانى كه وعده الهى را با چشم ببينند؟ يا عذاب اين دنيا يا عذاب اخرت، آن روز است كه خواهند دانست چه كسى مكانش بدتر و چه كسى لشكرش ناتوان تر است؟.

ابوبصير از امام صادق (عليه السلام ) نقل كرده، كه فرمود:

" اذا راوا ما يوعدون "، قيام قائم ماست و آن ساعتى است كه پيروان باطل خواهند ديد، و عذاب خدا را به دست تواناى قائم آل محمد (عجل الله تعالي فرجه ) خواهند ديد كه در پيشگاه امام زمان (عجل الله تعالي فرجه ) چه جاى بدى دارند و چقدر ناتوانند.[4]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

در آن چهار آيه مي باشد

آيات 8 ـ 9 ـ 10 ـ 38 الي 48

1 ـ (فاذا نقر في الناقور , فذلك يومئذ يوم عسير , علي الكافرين غير يسير)[1]

هنگامي كه در صور دميده شود. آن روز , روز سختي است. و براي كافران آسان نيست.

مفضل از امام صادق (عليه السلام ) نقل مي كند كه حضرت فرمود :

زماني كه در گوش قائم ندا شود و اجازه قيام به او داده شود او قيام مي‌كند پس آن روز روز گرفتاري كفار است. سپس حضرت فرمود:

در قرآن، مثل‌ها زده شده كه ما مي‌دانيم و بس , و غير از ما كسي نمي‌داند.

آري چنين است ، قرآن داراي ابعاد زيادي است ، ظاهر و باطني دارد كه فقط راسخون در علم كه امامان معصوم عليهم السلام  باشند بر آن واقفند . و اين حقيقت در احاديث زيادي آمده است .

2 ـ كل نفس بما كسبت رهينه الا اصحاب اليمين في جنات يتسائلون عن المجرمين ماسلككم في سقر قالوالم نك من المصلين و لم نك نطعم المسكين و كنا نخوض مع الخائضين و كنا نكذب بيوم الدين حتي أتانا اليقين فما تنفعهم شفاعه الشافعين.

هر كسي در گرو اعمال خويش است مگر اصحاب اليمين (كه نامه اعمالشان را به نشانه ايمان و تقوي به  دست راستشان مي‌دهند) آنها در باغ هاي بهشتندو از مجرمان سئوال مي‌كنند:

چه چيز شما را به دوزخ فرستاد؟

مي گويند : ما از نمازگزاران نبوديم.

و مستمند را اطعام نمي كرديم و پيوسته با اهل باطل همنشين و هم صدا بوديم و همواره روز جزا را انكار مي‌كرديم.

تا زماني كه مرگ فرا رسيد لذا شفاعت شفاعت كنندگان به حال آنها سودي نمي بخشيد.

امام باقر فرمود:

اصحاب يمين, ما و شيعيانمان مي باشيم, و امام صادق فرمود:

شيعيان ما اهل بيت در بهشت از مجرمين (كه بيرون بهشت هستند) مي‌پرسند چه چيز شما را به دوزخ افكند آنها مي‌گويند ما نمازگزار نبوديم , يعني از شيعيان علي بن ابي طالب نبودند و باز مي‌گويند و به درماندگان غذا نمي‌داديم و پيوسته با مردم گرافه‌گويي كرده و بيهوده به سر مي‌برديم.

و اين در روز ظهور قائم ماست. كه (يوم الدين) مي باشد چنان كه مي‌فرمايد:

يوم الدين (روز ظهور قائم آل محمد ((عجل الله تعالي فرجه ))) را تكذيب مي‌كرديم تا امروز كه يقين به (روزهاي قائم) پيدا كرده‌ايم.

شفاعت هيچ‌ كس به حال آنها سود ندارد و پيامبر اكرم هم در روز رستاخيز از آنان شفاعت نخواهد كرد.

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

درآن يك آيه مى باشد آيه 18

1- (فهل ينظرون الآ الساعة أن تأتيهم بغتة فقد جاء أشراطها فأنى لهم اذا جائتهم ذ كرئهم. ([1]

آيا آنها جز اين انتظارى دارند كه قيامت ناگهان برپا شود در حالى كه هم ا كنون نشانه هاى آن آمده است، اما هنگامى كه بيايد، تذكر و ايمان آنها سودى نخواهد داشت.

مفضل از امام صادق(عليه السلام )روايت مى كند كه حضرت فرمود: ساعت (در اين آيه شريفه) قيام قائم است. [2]

((شرائط الساعة)) علامت و نشانه هاى نزديك شدن قيامت است.

اما نشانه هاى قيامت از زبان رسول خدا(صلي الله عليه و آله ) چنين است:

ابن عباس مى گويد:

ما با پيامبر اسلام(صلي الله عليه و آله ) در حجه الوداع بوديم، حضرت حلقه درب خانه كعبه را گرفت و رو به سوى ما كرده، فرمود:

آيا شما را از ((شرائط الساعة)) آ گاه كنم؟ سلمان- كه آن روز از همه به پيامبر (صلي الله عليه و آله ) نزديكتر بود- عرض كرد: آرى اى رسول خدا.

فرمود:

برای مطالعه بیشتر به ادامه مطلب بروید.....

در آن يك آيه مى باشد آيه 22

1 - أولئك حزب الله ألا إن حزب الله هم المفلحون)[1]

آنها حزب الله اند بدانيد (و آ گاه باشيد) حزب الله پيروز است.

در حديث مفصلى كه جابر بن عبدالله انصارى نقل مى كند و خلاصه آن چنين است مرد يهودى به نام جندل بن جناده بر پيامبر اسلام(ص) وارد و چند سئوال از پيامبر (صلي الله عليه و آله ) كرد.

حضرت همه را جواب دادند. مرد يهودى اسلام را اختيار نمود، سپس عرض كرد: يا رسول الله ديشب در عالم خواب موسى بن عمران را ديدم كه به من امر نمود اسلام را نزد شما اختيار نمايم و به اوصياء و جانشينان شما تمسك جويم، آنان كيانند ؟ حضرت فرمود:

جانشينان من(12) نفرند اول آنان سيد اوصياء پدر امامان (اميرالمومنين على (عليه السلام )) و بعد از او فرزندانش سپس يك به يك نام آنان را برد، تا رسيد به امام حسن عسكرى يازدهمين وصى سپس فرمود:

بعد از او فرزندش محمد كه به مهدى قائم و حجت خوانده مى شود و غايب خواهد شد تا زمانى كه بيرون آيد و ظهور نمايد.

و زمين را از عدل و داد ير كند آن طور كه از جور و ستم پرشده باشد. خوشابه حال صبر كنندگان و بردباران غيبت او، و خوشا به حالى كسانى كه ايشان را دوست مى دارند. آنها اشخاصى هستند كه خدا وصف آنان را در كتاب خود آورده: " هدي للمتقين الذين يؤمنون بالغيب ".

و نيز خدا در وصف آنها فرمود- " اولئك حزب الله الا إن حزب الله هم المفلحون "[2]. كسانى كه به امام زمان ((عجل الله تعالي فرجه  )) ايمان داشته و در غيبت او بردبار و از منتظرين باشند،

و به او اظهار علاقه و محبت نمايند و به اهداف و خواست هاى او جامه عمل بپوشانند به خدا و به رسول او مؤمن خواهند بود و اينان رستگار خواهند شد.

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

در آن دو آيه مي باشد آيات 20-23

ا- (و أسبغ عليكم نعمة ظاهرة و باطنة. )[1]

و نعمت هاي خود را- چه نعمت هاى ظاهر و چه نعمت هاى باطن- بر شما گسترده و افزون ساخته است.

حضرت موسى بن جعفر (عليه السلام ) فرمود:

نعمت ظاهري امام ظاهر است و نعمت باطنى امام غايب است، كه از ديدگان مردم پنهان مى شود و گنج هاى زمين براى او آشكار گردد، و هر چيز دورى برايش نزديك باشد. [2]

2- (و من يسلم وجهه  الى الله و هو محسن فقد استمسك بالعروة الوثقى و الي الله عاقته الأمور.) [3]

كسي كه رخ خود را تسليم خدا كند در حالي كه نيكوكار باشد به دستگيره محكمي چنگ زده

(و به تكيه گاه مطمئني تكيه كرده است) و عاقبت همه كارها به سوي خدا است.

پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله ) فرموده :

هر كسي از امامان و فرزندان حسين (عليه السلام ) اطاعت كند به تحقيق اطاعت خدا را نموده و هر كس از دستورات ايشان تخلف نمايد، بدون ترديد نافرماني خدا كرده زيرا كه ايشان دستگيره محكمي و تكيه گاه مطمئني و وسيلة (تقرب) به سوى پروردگار مى باشند. [4]

امامان از فرزندان إمام حسين (عليه السلام ) نه نفرند اول آنها سجاد عليه السلام و آخر آنان حضرت قائم (عجل الله تعالي فرجه ) است كه در كتب عامه و خاصه نام آنها آمده است.

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

درآن يك آيه مى باشد آيه 9

(ام حسبت ان اصحاب الكهف و الرقيم كانوا من آياتنا عجبا.)[1]

آيا گمان كردى اصحاب كهف و رقيم از آيات ما شگفت بودند؟

از ابن عباس روايت شده، كه رسول الله (صلي الله عليه و آله )فرمود:

اصحاب كهف ياران حضرت مهدى (عجل الله تعالي فرجه ) هستند.[2]

ابن فارسى از امام صادق (صلي الله عليه و آله )روايت كرده كه فرمود:

در هنگامى كه ظهور حضرت قائم (عليه السلام ) فرا مى رسد، بيست و هفت نفر از قوم حضرت عيسى (عليه السلام ) يعنى همان كسانى كه به حق هدايت مى يابند و بدان باز مى گردند و هفت نفر از اصحاب كهف و يوشع بن نون و ابودجانه انصارى و مقداد بن اسود و مالك اشتر، اين گروه در كنار حضرت قائم (عجل الله تعالي فرجه )  به عنوان ياران و حكمرانان(اطراف حضرت) مى باشند. [3]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

درآن يك آيه مى باشد آيه 1

(اقتربت الساعه و انشق القمر.)[1]

قيامت نزديك شد و ماه از هم شكافت.

مفضل بن عمر از امام صادق (عليه السلام ) روايتى را نقل مى كند كه حضرت درباره اين آيه شريفه فرمود:

ساعت قيام قائم (عليه السلام )نزديك است. [2]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

(اذا تتلي عليه آياتنا قال اساطير الاولين)[1]

1- ونريد ان نمن على الذين استضعفوا  في الأرض و نجعلهم أئمة و نجعلهم الوارثين )[1]

2- (و نمكن لهم في الأرض و نري فرعون و هامان و جنودهما منهم ما كانوا يحذرون.)[4]

درآن دو آيه مى باشد آيات 41و42

(و استمع يوم يناد المنادي من مكان قريب. يوم يسمعون الصيحة بالحق ذلك يوم الخروج.)[1]

گوش فراده و منتظر روزى باش كه منادى از مكان نزديك ندا مى دهد.

روزى كه همگان صيحه رستاخيز را به حق شنوند، آن روز، روز خروج است.

امام صادق  پيرامون تفسير اين دو آيه شريفه فرمودند:

منادى به نام قائم و نام پدرش ندا مى دهد و " صيحه " در اين آيه صداى آسمانى است كه در روز خروج حضرت مهدى قائم ((عجل الله تعالي فرجه )) شنيده مى شود. [2]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

در آن دو آيه مى باشد آيات 17-53

ا- (فأخذتهم صاعقه العذاب الهون.) [1]

صاعقه آن عذاب خوار كننده، به خاطر اعمالى كه انجام مى دادند آنها را فرو گرفت.

امام صادق(عليه السلام ) در تأويل اين آيه شريفه فرمود:

صاعقه و عذاب در اين آيه براى دشمنان دين و معاندين، همان شمشير امام زمان "عجل الله تعالي فرجه  " مى باشد هنگامى كه او (قائم (عليه السلام )) قيام كند. [2]

2- (و سنريهم آياتنا فى الآفاق و في أنفسهم حتى يتبين لهم أنه الحق.) [3]

به زودى نشانه هاى خود را در اطراف جهان و در درون جانشان به آنها نشان مى دهيم تا حق آشكار گردد.

ابى بصير گويد:

از امام باقر (عليه السلام ) پيرامون آيه " سنريهم آياتنا في الآفاق وفي انفسهم " الى آخر، پرسيدند- حضرت فرمود:

قدرت (وعظمت) خدا در آفاق و در خودشان را مشاهده كرده و براى آنان نمايان مى شود، تا برايشان معلوم و روشن شود كه خروج قائم (عليه السلام ) حق است، و از طرف خداوند است، و خلق او را مي بينند و ناگزير از آن هستند. [4]

روايت مشابهى نيز در تفسير همين آيه از امام صادق (عليه السلام ) روايت شده است،

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

در آن چهار آيه مي باشد

آيات 1 , 2 , 3 , 4

1 ـ ( والفجر ، وليال عشر ، و الشفع و الوتر ، و الليل اذا يسر) [1]

به سپيده دم سوگند .

و به شبهاي دهگانه .

و به زوج و فرد .

و به شب هنگامي كه ( به روشنائي روز ) حركت مي كند سوگند كه پروردگارت در كمين ظالمان است .

جابر جعفي از امام صادق (عليه السلام ) در ذيل آيات شريفه روايتي را نقل مي كند كه حضرت فرمود :

((والفجر )) حضرت قائم (عليه السلام ) است و (( وليال عشر )) امامان از حسن تا امام يازدهم عليهم السلام  هستند ،، و (( الشفع )) اميرالمومنين عليه السلام و فاطمه سلام الله عليها مي باشد و((الوتر )) خداي يكتا و بدون شريك است و (( الليل اذا يسر)) دولتي است كه تا دولت حضرت قائم (عليه السلام ) ادامه پيدا مي كند . [2]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

درآن دو آيه مى باشد آيات 25-28

1-لو تزيلوا لعذبنا الذين كفروا منهم عذابا اليما.) [1]

و اگر مؤمنان و كفار از هم جدا مى شدند كافران را عذاب دردناكى مى كرديم.

امام صادق (عليه السلام ) در تفسير اين آيه شريفه فرمود:

به درستى كه براى خداوند متعال ودايعى است كه در اصلاب قوم كفار و منافقين قرار داد و قائم ما ظاهر نمى شود تا آن امانات (از خوبان) بيرون آيند پس هر زمانى كه حجت خدا ظهور مى كند كفار ومنافقين را به قتل مى رساند. [2]

2- (هو الذى ارسل رسوله بالهدى و دين الحق ليظهره على الدين كله. ) [3]

او كسى است كه رسولش را با هدايت و دين حق فرستاده تا آن را بر همه اديان پيروز كند.

محمد بن فضيل مى گويد تفسير اين آيه را از حضرت موسى بن جعفر (عليه السلام ) سئوال كردم، حضرت فرمود:

مقصود از دين حق، وصايت و ولايت اميرالمؤمنين (عليه السلام ) است كه پروردگار امر به آن نموده كه جز تمام اديان هنگام ظهور امام عصر (روحى له الفداء) چيره مى شود. و خداوند مى فرمايد ما ولايت قائم و نور او را اگرچه كافرين به ولايت اميرالمؤمنين(عليه السلام ) كراهت داشته باشند به مرحله كمال و اتمام مى رسانيم.[4]

(ين آيه شريفه وعده اى صريح و قاطع از سوى خداوند قادر متعال، در رابطه با بيروزى و اسلام بر همه اديان به دست مبارك حضرت بقية الله الاعظم روحى له الفدا مى باشد.

اين آيه مباركه و وعده الهى در قرأن مجيد در "3") سوره (توبه- فتح- صف) ذ كر شده است

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

درآن يك آيه مى باشد آيه 7

(الذين يحملون العرش و من حوله يسبحون بحمد ربهم و يؤمنون به و يستغفرون للذين آمنوا.) [1]

فرشتگانى كه حاملان عرشند و آنها كه گردا گرد آن (طواف مى كنند) تسبيح و حمد خدا مى گويند و به او ايمان دارند و براى مؤمنان استغفار مى نمايند.

از امام هشتم على بن موسى الرضا (عليه السلام ) از پدرش از آباء گرامش و آنها از اميرالمؤمنين على بن ابى طالب ((سلام الله عليهم اجمعين)) نقل است كه آن حضرت فرمود:

رسول خدا (صلي الله عليه و آله ) فرمود:

خداى سبحان خلقى را برتر از من و بزرگوارتر از من نيافريد. عرض كردم يا رسول الله: شما والاتريد يا جبرئيل.پيامبر (صلي الله عليه و آله ) فرمود:

يا على خداى تبارك و تعالى پيامبران مرسلين را بر فرشتگان مقربين برترى داد. و مرا بر جميع انبياء و مرسلين و تمام فرشتگان فضل و برترى داده، پس از من تو را برترى داده است و پس از آن يا على براى امامان از فرزندان تو اين برترى را قرار داده است.

ياعلى بدان ملائكه از خدمتگزاران ما و خدمتگزاران دوستان ما هستند (سپس اين آيه را تلاوت نمود) " والذين يحملون العرش و من حوله يسبحون بحمد ربهم و يؤمنون به ويستغفرون للذين آمنوا " و براى كسانى كه داراى ولايت ما هستند استغفار مى كنند[2].

مقصود قرآن كريم از مؤمنين اشاره به ولايت پيامبر و امامان معصوم (عليهم السلام ) مى باشد، كه ملائكه براى آنان دعا مى كنند و براى آنها استغفار مى نمايند در چندين مورد در آيات گذشته ثابت شد كه امامان معصوم، جانشينان برحق خاتم انبياء (صلي الله عليه و آله ) هستند و آنها "12" نفرند، اول آنها اميرالمؤمنين و آخرين آنان حضرت مهدى قائم "عجل الله تعالي فرجه  " است، كه اين آيه شامل حضرت حجت (عليه السلام ) و دوستان و يارانش مى باشد.

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

در آن چهار آيه مي باشند

آيات 1 ، 2 ، 3 ، 4

1 ـ ( هل اتاك حديث الغاشيه ، وجوه يومئذ خاشعه ، عامله ناصبه ، تصلي نارا حاميه ) [1]

آيا داستان ( غاشيه ) ـ روز قيامت كه حوادث وحشتناكش همه را مي پوشاند به تو رسيده است ؟

چهره هائي در آن روز خاشع و ذلت بار است .

آنها پيوسته عمل كرده و خسته شده اند ( و نتيجه اي عائدشان نشده)

و در آتش سوزان وارد مي گردند .

محمد بن سليمان از پدرش روايت مي كند : كه گفت از امام صادق عليه السلام  پرسيدم :

« هل اتاك حديث الغاشيه » يعني چه ؟

فرمود : مقصود قائم ماست كه اهل باطل را با شمشير فرو مي گيرد .

گفتم « عامله ناصبه » چيست؟

فرمود : آنها بر خلاف دستور خدا عمل مي كنند و واليان ستم را منصوب مي دارند .

گفتم « تصلي نارا حاميه » يعني چه ؟

فرمود : به روزگار قائم ما ، در آتش جنگ بسوزند و در سراي ديگر به دوزخ درافتند . [2]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

درآن دو آيه مى باشد آيات 15-39

ا- ولئن جاءنصرمن ربك. [1]

هنگامى كه پيروزى از سوى پروردگارت بيايد.

نصر الهى در اين آيه شريفه به معنى ظهور حضرت قائم (عجل الله تعالي فرجه ) است. [2]

2- بل هو آيات بينات في صدور الذين اتوا العلم. [3]

بلكه اين كتاب آسمانى مجموعه اى از آيات روشنى است كه در سينه صاحبان دل(علم) جاي دارد.

على بن اسباط نقل مي كند: مردى از امام صادق (عليه السلام ) از تفسير اين آيه " بل هو آيات  " تا آخر- پرسيد، حضرت در جواب فرمود:

مقصود مائيم كه قائم به امر خدا يكى پس از ديگرى هستيم تا اين كه صاحب شمشير (يعنى حضرت بقية الله ((عجل الله تعالي فرجه ))) بيايد و در هنگامه آمدن صاحب شمشير، امر به گونه اى ديگر خواهد شد. [4]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

درآن سه آيه مى باشد آيات 113-115- 135

ا- (أو يحدث لهم ذ كرا.) [1]

يا براى آنان تذكرى ايجاد نمايد.

))ذ كر)) در اين آيه شريفه اشاره به ظهور حضرت قائم آل محمد (عجل الله تعالي فرجه ) و خروج سفيانى است.[2]

2- (ولقد عهدنا الى آدم من قبل فنسي ولم نجد له عزما.)[3]

ما از آدم پيش از آن پيمان گرفته بوديم، عزم استوارى براى او نيافتيم.

امام باقر(عليه السلام ) درباره اين آيه كريمه فرمود:

پروردگار از تمام پيامبران عهد و پيمان گرفت و فرمود:

آيا پروردگار شما نيستم و محمد (صلي الله عليه و آله ) پيامبر من نيست و على أميرالمؤمنين(عليه السلام )  نمى باشد؟ همه عرض كردند بلى همين طور است شما پروردگار و محمد (صلي الله عليه و آله ) پيام رسان و على وصى و أميرالمؤمنين است.

نبوت براى ايشان مقرر و ثابت گرديد پس از آن از پيامبران اولى العزم عهد ديگرى گرفت، فرمود:

بدانيد من پروردگار شما هستم و محمد (صلي الله عليه و آله ) پيامبر خاتم و رسول من است و على أميرالمؤمنين (عليه السلام ) و اوصياى بعد از او، واليان امر من و خزان علم من مى باشند، و به وسيله مهدى (عليه السلام ) يارى مى كنم دين خود را و از دشمنانم انتقام مي گيريم و دولت حق را ظاهر (آشكار) مى سازم و از روى رغبت و كراهت پرستش مي شوم. پيامبران عرض كردند:

پروردگارا ما اقرار و اعتراف داريم و گواهى مى دهيم و آدم انكار نكرد، ولى اقرار هم ننمود پيامبرانى كه عزم راسخ داشتند و به ميثاق خود وفادار بودند و به آن عهد اقرار داشتند، فقط پنج نفر بودند:

1- حضرت نوح (عليه السلام(

2- حضرت ابراهيم(عليه السلام(.

3- حضرت موسى (عليه السلام(

4- حضرت عيسى(عليه السلام(.

5- حضرت خاتم الانبياء محمد(صلي الله عليه و آله).

و اين قول خداوند متعال است (سپس اين آيه تلاوت فرمود:: ((ولقد عهدنا الى آدم من قبل فنسى و لم نجد له عزما)).[4]

3- (فاصبر على ما يقولون.)[5]

در برابر آن چه آنها مى گويند صبر كن.

ابوبصير نقل مى كند كه حضرت صادق (عليه السلام ) در تفسير اين آيه فرمود:

يعنى اى محمد با تكذيب آنان بساز (و صبر كن) كه من به دست مردى از نسل تو، حضرت قائم (عجل الله تعالي فرجه )، كه بر خون ستمگران مسلطش كنم، از آنها انتقام گيرم. [6]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

در آن سه آيه مي باشد

آيات 15 ، 16 ، 17

1 ـ ( انهم يكيدون كيدا ، و اكيد كيدا ، فمهل الكافرين امهلهم رويدا ) [1]

آنها پيوسته حيله مي كنند . و من در مقابل آنها، حال كه چنين است كافران را اندكي مهلت دهد ( تا سزاي اعمالشان را ببينند ) .

ابي بصير از حضرت صادق عليه السلام  روايت كرده كه حضرت فرمود :

منافقين و مشركين عليه رسول خدا و امير المومنين و حضرت فاطمه و حسنين  عليهم السلام كيد و حيله كردند پس خداوند به پيامبرش فرمود :

اي رسول ما ، من هم با آنها كيد مي كنم  به آنها مهلت مي دهم تا وقت ظهور حضرت قائم  كه به واسطه وجود آن بزرگوار از ستمگران و سركشان قريش و بني اميه و ساير مردم كه ظلم و ستم نمودند ، انتقام مي گيريم . [2]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

درآن سه آيه مى باشد آيات 8- 9-13

ا- (يريدون ليطفؤا نور الله بأفواههم و الله متم نوره ولو كره الكافرون.)[1]

آنها مى خواهند نور خدا را بادهان خود خاموش سازند، ولى خدا نور خور را كامل مى كند هر چند مشركان كراهت داشته باشند.

محمد بن فضيل از امام چهارم على بن الحسين (عليه السلام ) روايت مى كند كه حضرت درباره اين آيه شريفه فرمود((نور)) در اين آيه امامت است و خداوند متعال امامت را به ظهور قائم به اتمام مى رساند.[2]

و او را برهمه مذاهب باطله غلبه دهد به طورى كه جز خداى يگانه پرستش نشود، و اين است معني:

(، يملأ الأرض قسطآ و عدلأ كما ملئت ظلمآ وجورأ،، [3]

2- (هوالذي أرسل رسوله بالهدى و دين الحق ليظهره على الدين كله ولوكره المشركون.)[4]

او كسى است كه رسول خود را با هدايت ودين حق فرستاد تا او را بر همه اديان غالب سازد هر چند مشركان كراهت داشته باشند.

ابى بصير و سماعه هر دو از امام صادق(عليه السلام )نقل مى كنند كه حضرت فرمود:

به خدا سوگند تأويل اين آيه به مرحله اجرا نمى آيد مگر آنكه قائم ما مهدي(عليه السلام )ظهور كند. پس تمام مشركان در روى زمين محو مى شوند تا جايي كه سنگ به سخن آيد! به مومن گويد: كه اى مؤمن در دل من كافرى است مرا بشكن و او را به قتل برسان.[5]

آرى چنين است حجر و مدر، زمين و زمان همه و همه از جانب خداوند متعال در اختيار و در تحت فرمان حضرت بقية الله "عجل الله تعالي فرجه  " خواهند بود تا او بر همه اديان و ملت ها پيروز شود.

3- (وأخرى تحبونها نصر من الله و فتح قريب و بشر المؤمنين. )[6]

و نعمت ديگرى كه آن را دوست داريد به شما مى بخشند و آن، يارى خداوند و پيروزى نزديك است و مؤمنان را بشارت ده.

فتح و پيروزى به دست تواناى حضرت بقيه الله (عجل الله تعالي فرجه ) در دنيا خواهد بود واين يك مژده اى است براى مؤمنان.[7]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

در آن دو آيه مى باشد آيات 81-88

1 ـ (الي يوم الوقت المعلوم. ) [1]

ولى تا روز و زمان معينى.

از امام هشتم حضرت رضا (عليه السلام ) پيرامون اين آيه " الى يوم الوقت المعلوم " سئوال شد، فرمود:

روز خروج قائم ماست، و هركس قبل از خروج قائم ما تقيه را ترك كند از ما نيست.

به حضرت گفته شد:

يابن رسول الله قائم از شما أهل بيت كيست؟ فرمود:

چهارمين نسل از فرزندانم، پسر سيده كنيزان. خداوند متعال توسط او زمين را پاك و پاكيزه و از ستم و ظلم، تقديس و تطهير مى نمايد، و اوست كه مردم، در ولايت او شك مى كنند و اوست صاحب غيبت قبل از خروج، و پس از خروج (و ظهور) زمين را به نور خود منور مى كند، و عدالت را در بين مردم مى گستراند (در آن زمان) كسى به كسى ستم نخواهد كرد.

و اوست كه زمين (و زمان) همواره در خدمت اوست. هنگام ظهور، منادى از آسمان ندا مى كند و صداى او را تمام اهل زمين مى شنوند، كه درباره حضرت (جهت پيروزى او) دعا مى كند و مي گويد:

اى اهل عالم حجت خدا ظاهر شد و او در كعبه است. از او پيروى كنيد. به درستى كه حق با اوست و در اوست. [2]

2-(ولتعلمن نبأه بعد حين.) [3]

و خبر آن را بعد از مدتى مى شنويد.

عاصم بن حميد از حضرت باقر (عليه السلام ) روايت كرده كه حضرت باقر (عليه السلام ) فرمود: حتمأ خواهيد دانست خبر او را يعنى خبر قائم (عليه السلام ) را هنگام ظهورش. [4]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

درآن نه آيه مى باشد

آيات 1-2-17-18-9 1-23- 41- 45

ا و 2- (حم  عسق. ) [1]

امام باقر (عليه السلام ) در تأويل اين حروف فرمود: حم عزم و قضاى حتمى خداوند تعالى است، و عين اشاره به عذاب پروردگار است و سين به معناى (سيكون) بزودى خواهد شد، و اشاره به سال هايى است كه عذاب واقع مى شود، وقاف اشاره بقذف و مسخ است كه در آخرالزمان و خروج سفيانى واصحابش مي گردد، كه مصادف با آن، حضرت ولى عصر (عليه السلام ) در مكه معظمه ظهور خواهد فرمود. [2]

و نيز يحيى بن ميسره از امام باقر (عليه السلام ) روايت كرده كه حضرت فرمود:

حم عسق عدد سال هاى حضرت حجت قائم "عجل الله تعالي فرجه  " مى باشد. [3]

در آن چهار آيه مي باشد

آيات 1 , 2 ، 3 ، 4

1 ـ (والشمس و ضحيها ، والقمر اذا تليها ، و النهار اذا جليها ، و الليل اذا يغشيها )[1]

به خورشيد گسترش نور آن سوگند .

به ماه ، در آن هنگام كه بعد از آن در آيد .

و به روز هنگامي كه صفحه زمين را روشن سازد .

و قسم به شب ، آن هنگام كه صفحه زمين را بپوشاند .

فضل بن عباس نقل مي كند كه :

حضرت امام صادق عليه السلام  در تاويل اين آيات فرمود :

خورشيد امير المومنين است و نورش قيام قائم است و مقصود از ماه در آيه كه از پي خورشيد درآيد حسن و حسين عليهما السلام هستند و روز كه زمين را روشن مي كند قيام قائم است و در حديث مشابهي حضرت فرمودند منظور از شب در آيد ، دولت شيطان (بني اميه ) است كه تاروز قيامت صغري ( روز قيام حضرت مهدي « عجل الله تعالي فرجه » ) ادامه دارد . [2]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

در آن دو آيه مي باشد آيات 4- 21

ا- (ان نشأ ننزل عليهم من السماء آيه فظلت أعناقهم لها خاضعين. )[1]

اگرما اراده كنيم از آسمان بر آنها آيه اى نازل مي كنيم كه گردن هايشان در برابر آن خاضع گردد. عمر بن حنظله از امام صادق (عليه السلام ) از علامات قيام قائم پرسيد، امام (عليه السلام ) فرمود: پيش از قيام قائم(عليه السلام ) پنج نشانه است:

1- فرياد ((صيحه )) (آسمانى)

2- خروج سفيانى.

3- فرورفتن سفيانى و لشكر او در زمين.

4- قتل نفس زكيه.

5- قتل يمانى.

عمر بن حنظله گويد اين آيه را:

إن نشأ ننزل عليهم من السماء

الى آخر عرض كردم، كه منظور اين آيه همان صيحه است، فرمود:

آرى هرگاه اين صيحه ظاهر شود گردنكشان و دشمنان خداوند تعالى، خاضع و فرمانبر شوند، همچنين ابى بصير و ابن الورد از حضرت باقر (عليه السلام ) روايت كرده اند كه امام فرمود:

اين آيه در شأن قائم (عليه السلام )نازل شد و منادى به نام حضرت و نام پدرش از آسمان ندا مى كند. [2]

- (ففررت منكم لما خفتكم فوهب لي ربي حكما و جعلني من المرسلين.)[3]

و به دنبال آن هنگامى كه از شما ترسيدم فرار كردم و پروردگارم به من دانش بخشيد و مرا از پيامبران قرار داد.

مفضل بن عمر مى گويد امام صادق (عليه السلام ) فرمود:

وقتى كه قائم ما قيام كند و به مردم خطاب كند و اين آيه را بخواند: (( ففررت منكم لما خفتكم تا آخر )). [4]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

در آن سه آيه مى باشد آيات 21-24-29

ا- (و لنذيقنهم من العذاب الأ كبر لعلهم يرجعون.) [1]

ما آنها را از عذاب نزديك (اين دنيا) قبل از عذاب بزرگ (آخرت) مى چشانيم شايد بازگردند.

مفضل بن عمر نقل مي كند معنى اين آيه را از امام صادق (عليه السلام ) پرسيدم، حضرت فرمود:

عذاب نزديكتر (يا خفيف تر) گرانى است، و عذاب بزرگتر (براى ستمگران) خروج قائم (عليه السلام ) با شمشير است. [2]

2- (وجعلنا منهم أئمة يهدون بأمرنا لما صبروا و كانوا بآياتنا يوقنون.) [3]

و از آنها امامان (و پيشواياني) برگزيديم، كه به فرمان ما (مردم را) هدايت مى كردند، به خاطر اين كه شكيبائى نمودند و به آيات ما يقين داشتند.

سلمان مى گويد خدمت پيامبر (صلي الله عليه و آله ) وارد شدم و ديدم حسين (عليه السلام ) روى زانوى پيامبر است و پيامبر چشمان و دهانش را مى بوسد و مى فرمايد:

تو آقا و پسر آقائى، تو امام و پسر امامى، تو پدر امامى، تو حجت و پسر حجتى، تو پدر حجت هاى نه گانه از صلبت هستى كه- قائم- نهمين آنان است. [4]

3- (قل يوم الفتح لاينفع الذين كفروا ايمانهم ولاهم ينظرون.)[5]

بگو: روز پيروزى ايمان آوردن سودى به حال كافران نخواهد داشت، و به آنها هيچ مهلت داده نمى شود.

ابن دراج مى گويد:

از امام صادق (عليه السلام ) درباره اين آيه شريفه (روز فتح و پيروزى) شنيدم كه حضرت فرمود:

روز فتح، روزى است كه دنيا بر قائم (عليه السلام ) گشوده مى شود، و ايمان احدى كه تا قبل از ظهور آن حضرت مؤمن نبوده ديگر سودى ندارد، ولى آن كس كه پيش از فتح (و قيام قائم (عليه السلام )) مؤمن باشد و يقين به امامت او اقرار داشته و انتظار ظهور او را مى كشيده (اين ايمان) براى او سودبخش است. خداوند متعال قدر و منزلت او را بزرگ مي كند، و اين پاداش دوستان اهل بيت (عليه السلام ) مى باشد. [6]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

درآن پنج آيه مي باشد

آيات 18- 51- 52- 54- 54

1- (وجعلنا بينهم و بين القرى التي باركنا فيها قري ظاهره و قدرنا فيها السير سيروا فيها ليالي و اياما آمنين.) [1]

ميان آنها و سرزمين هايى كه بركت داده مقرر داشتيم (و به آنها گفتيم) شب ها و روزها در اين آبادي ها با امنيت كامل مسافرت كنيد.

محمد بن صالح همدانى گويد:

به صاحب الزمان (عليه السلام ) نوشتم كه اهل خانه و نزديكان مرا به خاطر حديثى كه از پدران شما روايت مى كنند آزار مى دهند.

حضرت مرقوم فرمود:

واى بر شما آيا قول خدا را در سورة سبأ نمى خوانيد كه فرمود " وجعلنا بينهم و بين القرى " تا آخر آيه- به خدا قسم مراد از«به قريه هايى كه مبارك گردانيده» مائيم و مراد خداوند از قريه هاى ظاهره- شمائيد.

و اين تفسير نيز از حضرت باقر و حضرت صادق و حضرت كاظم (عليهم السلام ) روايت شده است. [2]

و از اماع صادق (عليه السلام ) روايت شده كه فرمود:

در اين قرى به همراه قائم اهل بيت ما (عليه السلام )[3] در وقت ظهور آن حضرت سير مي كنيد. (انشاءالله)

2- (ولو ترى إذ فزعوا فلا فوت و أخذوا من مكان قريب  وقالو آمنا به وأنى لهم التناوش من مكان بعيد وقد كفروا به من قبل و يقذفون بالغيب من مكان بعيد " وحيل بينهم و بين ما يشتهون كما فعل باشياعهم من قبل إنهم كانوا في شك مريب. ) [4]

اگرببينى هنگامى كه فريادشان بلند مى شود، اما نمى توانند (از چنگال عذاب الهى) بگريزند

و آنها را از مكان نزديكى (از آنجا كه حتى انتظارش را ندارند) مى گيرند (از درماندگى آنها تعجب خواهى كرد و در آن حال) مى گويند ايمان آورديم، ولى چگونه مى توانند از فاصله دور به آن دسترسى پيدا كنند؟

آنها پيش از اين (كه در نهايت آزادى بودند) به آن كافر شدند (و نسبت هاى ناروا به آن مى دادند)

و از مكان دور دستى به جهان غيب پرتاب مى شدند (بى مطالعه درباره آن قضاوت مى كردند.) (سرانجام) ميان آنها و آنچه مورد علاقه شان بود جدائى افكنده شد، همان گونه كه با پيروان (و هم مسلكان) آنها از قبل عمل گرديد، چرا كه آنها در شك و ترديد بودند.

امام صادق (عليه السلام ) فرمود:

به خدا قسم مثل آنست كه مى بينم قائم آل محمد (عليه السلام ) بر حجر الاسود تكيه نموده و پس از شهادت به وحدانيت و عظمت خداوند، با هر كس درباره انبياء سلف، آدم و نوح و ابراهيم و موسى و عيسى و جد بزرگوارم محمد (صلي الله عليه و آله ) محاجه كند و مى گويد، من برتمام ايشان اولى هستم و هر كس در مورد قرآن با من محاجه نمايد، بايد بداند من برشناسايى قرآن و كتاب خدا از ديگران احق و اولي هستم آنگاه در مقام حضرت ابراهيم (عليه السلام ) دو ركعت نماز به جا آورده و خدا را به شايستگى و عظمت ياد مى فرمايد. [5]

عياشى از امام باقر (عليه السلام ) روايت كرده كه حضرت فرمود:

قائم آل محمد (عليه السلام ) پس از ظهور، مردم را به كتاب خدا (قرآن) و سنت پيامبر (صلي الله عليه و آله ) و ولايت اميرالمؤمنين (عليه السلام ) دعوت مى كند و به آنها مى فرمايد از دشمنان آل محمد (عليه السلام ) بيزارى جوئيد، در آن هنگام سفيانى از شام خروج نموده، به سوى زمين " پيدا " مى رود و زمين آنها را به امر خداوند فرو برده و " خسف " مى كند. [6]

دشمنان اهل بيت (عليه السلام ) در آن هنگام مي گويند ما به قائم آل محمد (عليه السلام ) ايمان آورديم در حالي كه پيش از اين، آن حضرت را منكر بوده و او را تكذيب مى نمودند، در آن وقت به آن حضرت خطاب مى رسد كه تمام آنها را به قتل برسانيد تا بعد از اين فتنه، فسادى در روى زمين واقع نشود. [7]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

در آن دو آيه مى باشد آيات  56 ـ 69

1- (أن تقول نفس ياحسرتي على ما فرطت في جنب الله و إن كنت لمن الساخرين.) [1]

افسوس بر من از كوتاهى هايى كه در اطاعت فرمان خدا كردم و (آيات او را) به استهزا گرفتم.

على بن سويد از امام كاظم (عليه السلام ) در تفسير آيه فوق روايت مى كند كه حضرت عليه السلام فرمود:

مراد از ((جنب الله)) اميرالمؤمنين (عليه السلام ) است، و همچنين امامان و اوصياى بعد از او در مكان و مقام رفيع و والائى باشند، تا برسد به آخر ايشان (خاتم الأوصياء) حضرت مهدى قائم (عليه السلام ). [2]

2- (وأشرقت الأرض بنور ربها.) [3]

و زمين (در آن روز) به نور پروردگارش روشن مى شود.

در حديث مفصلى كه از امام هشتم (عليه السلام ) نقل است آمده كه حضرت فرمود:

به هنگام قيام فرزند چهارم از فرزندان من (مهدى قائم آل محمد (عليه السلام ) )، زمين به نور پروردگارش را روشن و منور شود. [4]

و نيز امام صادق (عليه السلام ) در حديثى فرمود:

در وقت قيام مردم نيازى به نور خورشيد و ماه ندارند، شب و روزى يكى مى شود. [5]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

درآن سه آيه مى باشد آيات 28- 61- 66

ا- (وجعلها كلمه باقيه في عقبه لعلهم يرجعون.)[1]

او كلمه توحيد را كلمه باقيه در اعقاب خود قرار داد تا به سوى خدا بازگردند.

ابوحمزه ثمالى از على بن الحسين (عليه السلام ) و او از پدر خويش و او از پدر بزرگوارش على بن ابى طالب (عليه السلام ) نقل مى كند كه حضرت فرمود:

اين آيه " و جعلها كلمه باقيه في عقبه لعلهم يرجعون " درباره ما نازل شده، خداوند سبحان امامت را تا روز قيامت در اولاد حسين (عليه السلام ) قرار داده، و فرمود: براى امام غايب (حضرت قائم "عجل الله تعالي فرجه  ") ما دو غيبت است يكى از ديگرى طولانى تر است- غيبت صغرى و كبرى- در غيبت كبرى باقى نمى ماند بر اعتقاد امامت او مگر كسى كه يقينش به حضرت قوى و محكم باشد و در حق او شناخت و معرفت درستى داشته باشد. [2]

2- (و انه لعلم للساعه فلا تمترن بها واتبعون هذا صراط مستقيم.) [3]

و او سبب آ گاهى بر روز قيامت است (نزول عيسى گواه نزديكى رستاخيز است) هرگز در آن ترديد نكنيد و از من پيروي كنيد كه اين راه مستقيم است.

مقاتل بن سليمان و پيروان او از مفسرين گفته اند " و انه لعلم للساعه " اين آيه در شأن مهدى (آل محمد "عجل الله تعالي فرجه  ") نازل شده و در روايتى مدت آن چهل سال و در روايت ديگر بيست سال و در روايتى چهارده سال (حكومت جهانى خواهد داشت) و از غير آنها هم روايت شده است.[4]

در تفسير آمده كه پس از ظهور حضرت بقية الله "عجل الله تعالي فرجه "، حضرت عيسى از آسمان نزول مى كند و با امام زمان (عليه السلام ) نماز مى گذراد و نخست وزير حضرتش مى شود و به دست او سفيانى در صخره بيت المقدس كشته مى شود، چنانچه چهار تن از انبياء در ركاب حضرتش حاضر مى شوند كه عبارتند از ادريس، عيسى، خضر و الياس، كه زنده بوده و ظاهر مى شوند. معناى " علم الساعه " يعنى: علامت قيامت است، كه يكى از شرايط ساعت، ظهور حضرت بقية الله ((عجل الله تعالي فرجه )) است. [5]

3- (هل ينظرون الا الساعة أن تأتيهم بغتة و هم لايشعرون.) [6]

آنها چه انتظارى مى كشند؟ جز اين كه قيامت، نا گهان به سراغ آنها آيد در حالى كه خبر ندارند.

زرارة بن اعين گويد:

از حضرت امام باقر (عليه السلام ) پيرامون اين آيه پرسيدم، فرمود: مراد به ساعت، ساعت (ظهور) قائم "عجل الله تعالي فرجه  " است، كه ناگهان ظاهر خواهد شد. [7]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)