در ابتدا شایسته است متذكر شویم كه در زمان غیبت كبری، این گونه نیست كه مطلقاً و به طور كلی دیدن امام عصر(علیه السلام) ممكن نباشد، و آن حضرت هیچ گونه ملاقاتی با انسانها، حتی افراد شایسته و صالح، نداشته باشند. بنابراین فی الجمله ملاقات آن حضرت ممكن است ولی این ادعا از همه كس و در هر حال پذیرفته نیست، بلكه قابلیت ها و شرائط خاصی می‌خواهد كه برای هر كس فراهم نمی‌شود.

مواردی از ملاقاتهای با امام(عج) به نقل معتبر ثابت است. كسانی كه به دیدار حضرت مهدی(علیه السلام) نائل شده‌اند و یا می‌شوند چند دسته‌اند: 1ـ كسانی كه حضرت را می‌بینند ولی نمی‌شناسند؛ چنان چه نائب دوم امام زمان(ع) فرمود: «و یرونه و لا یعرفونه»(توجهات امام عصر(عج) به مراجع ـ باقرزاده بابلی)

2ـ كسانی كه حضرت را می‌بینند و می‌شناسند؛ مانند نائبان چهارگانه در زمان غیبت صغری، و بعضی از بزرگان دین در زمان غیبت كبری، همچون علامه بحرالعلوم.

3ـ كسانی كه هم حضرت را می‌بینند و هم با ایشان سلام و سخن دارند؛ مانند حاج علی بغدادی و علامه بحرالعلوم و مقدس اردبیلی.

4ـ كسانی كه حضرت به عیادت آنها می‌روند؛ مانند حاج ملاعباس تربتی و حاج سید عبدالله رفیعی.

5ـ كسانی كه حضرت با آنان هم سفره می‌شوند؛ مانند آقا شیخ حسین نجفی.

در آخر به یك نكته توجه كنید: در روایات هست كه در آخرالزمان مؤمنینی هستند كه حضرتش همیشه در زندگی آنان حضور دارند، و گویا یك لحظه از آن امام همام غافل نمی‌شوند، به گونه‌ای كه غیبت آن حضرت به منزله حضور می با‌شد؛ یعنی از مرحله "عدم بصیرت" به مرحله "بصیرت" رسیده‌اند. اینان با فضیلت‌ترین مردم دنیا هستند.

متن روایت از این قرار است:

امام سجاد(علیه السلام) به ابوخالد كابلی می‌فرمایند:

«مردم اهل زمان غیبت مهدی كه معتقد به امامت او هستند و منتظر ظهور او نشسته‌اند، بافضیلت ترین مردم دنیا هستند؛ زیرا خدا عقل و فهمی به آنان عطا كرده كه "غیبت" نزد آنان به منزله ظهور و "مشاهده" گشته است. آنها همانند مجاهدین در ركاب پیامبرند و از مخلصین و شیعیان صادق ما هستند؛ آنها به طور پنهانی و آشكار بسوی دین خدا دعوت می‌كنند. آری انتظار فرج از بزرگترین اعمال است.»(منتخب الاثر، آیت الله صافی گلپایگانی، ص244)

در مورد كلمه "مشاهده" در بعضی احادیث آمده است اگر كسی ادعای مشاهده امام زمان(عج) را كند، از او نپذیرید و او را تكذیب كنید. مثلاً در یكی از نامه‌هایی كه امام زمان(عج) به نائب چهارم"علی بن محمد سمری" نوشته‌اند آمده است:

« بسم الله الرحمن الرحیم

ای علی بن محمد سمری تا 6 روز دیگر از دنیا می‌روی در مورد"نیابت" كسی را تعیین نكن زیرا غیبت ثانیه ـ یا تامه ـ شروع می‌شود تا زمانی كه خدا اجازه ظهور دهد؛ و این پس از آن است كه دلها سخت شود و بی عدالتی زمین را فراگیرد. به زودی كسانی از شیعه ادعای مشاهده می‌كنند بدانید هر كس قبل از خروج سفیانی و صیحه آسمانی چنین ادعایی كند دروغگوی فریبكار است "و لا حول و لا قوة الا باالله العلی العظیم".»

معنا و مفهوم مشاهده در این گونه احادیث و توقیعات به معنای دیدن تنها نیست،‌ بلكه به معنی آن است كه كسی ادعا كند او امام زمان(عج) را دیده و امام او را به عنوان نایب خود و نماینده خاص خود تعیین كرده‌اند. پس آنان كه قبل از "خروج سفیانی و صیحه آسمانی"، ادعای نیابت خاص و سفارت از طرف امام زمان(عج) را می كنند باید تكذیب شوند.

به نقل از وب سایت شخصی حجت االاسلام ابوالقاسم دهقان چناری

ربیت و هدایت انسان به كمال مطلوب و نهایی‌اش، دو مرحله می‌تواند داشته باشد: یكی ارائه طریق، و دیگر رساندن به مقصد یا ایصال به مطلوب.

معلم یا استاد مشاوری كه راه درست شدن و كسب ملكات را به ما نشان می‌دهد با راه اول می خواهد ما را تربیت ‌كند. او فقط راه را نشان می‌دهد و حرفهای او موجب نمی‌شود بلافاصله به مقصد برسیم؛ بلكه اراده ما و نزاع با موانع خارجی و داخلی و... هم لازم است، تا امر تربیت رخ ‌دهد.

پر واضح است كه هر چه معلمان اخلاق و تربیت در تربیت انسانی بگویند و بنویسند، صحیح آن را از سرچشمه وحی و تعالیم اهل بیت گرفته‌اند. و پیشتر و بیشتر از آنان، انبیاء و اولیاء در این باره برای انسان ارائه طریق كرده‌اند كه كتابهای آسمانی و گنجینه‌های حدیثی ما مملو از این معارف ناب است.

امام عصر(عج) به علت غیبتشان در این میان امكان كمتری دارند، به خلاف آباء طاهرینشان كه در این امر، تا حد زیادی موفق بوده اند.

اما آن امام عزیز در مرحله دیگر تربیت ـ كه در واقع قسمت اصلی كار است ـ چون سایر امامان گذشته، نقش مهمی دارد.

جالب آن كه این مرحله از كار به خلاف مرحله قبل، نیاز به حضور حسی امام ـ علیه السلام ـ دیدن و شنیدن از امام ـ علیه السلام ـ و... ندارد. این روح متعالی امام است كه به ولایت تكوینی خود راهبری می‌كند، و آن هم غیبت و حضور ندارد.

ایصال به مطلوب، یعنی كمك كردن به ما در جهت اراده كردن مطلوب و برداشتن موانع داخلی و خارجی، به شكلی كه صلاح ما در آن است.

در مناجات شعبانیه می‌خوانیم: «إلهی لم یكن لی حول فأنتقل به عن معصیتك إلا فی وقت أیقظتنی لمحبّتك» یعنی خدایا من حال و قوّه ای برای انتقال از عصیان تو در خود نمی‌بینم، الا در هنگامی كه با محبت خویش نوعی بیداری و جذبه در من می‌آفرینی.

و الحق كه در هنگام عنایت الهی انسان اراده جدی و شوق مؤكّد، برای طی مسیر در خود می‌بیند. این حالات را جذبه می‌گویند كه از سوی امام عصر(عج) به ما می‌رسد. آشنا شدن با یك دوست خوب، خواندن یك كتاب مفید، ازدواج با فردی باكمال، ورود به رشته‌ای یا دانشگاهی مهیا برای اخلاقیات و … گر چه همه به ظاهر حوادثی بی‌ انتخاب اند، اما دست امامی پشت آن است كه مقدرات ما را در هر سال تعیین می‌نماید؛ این توفیق است. با این كارها غیر از ارائه طریق امام عصر(عج) دوستان خود را به كمال مطلوب و نهایی می‌رساند.

این توفیق می تواند شامل حال هر انسان كمال جوی واقعی باشد، و همه از سوی مقام ولایت اهل بیت(ع)، و البته به اذن الهی است.

در این باره حرفهای دیگری هم هست كه اگر مشتاق بودید، باز هم با ما تماس بگیرید.

مشاوره مذهبی ـ قم.

. ولایت از یك حیث به دو قسم یا دو شعبه تقسیم می شود: یكی ولایت باطنی و تكوینی است و یكی ولایت ظاهری؛ اولی اصلاً نیاز به حضور فیزیكی امام معصوم در بین مردم ندارد. چنانچه در زمانه حضور ائمه(ع) امام از افرادی در دوردست مملكت اسلامی و غایب در مدینه و كوفه و... دستگیری معنوی می كردند و توفیق به آنها می دادند، توسلات آنان را پاسخ می گفتند و...، امروز نیز امام عصر(عج) از پشت پرده غیبت همان كار را می كند و هیچ نائبی هم در این بخش ندارد.

اما ولایت ظاهری كه همان خلافت ظاهری و تبیین و اجرای احكام الهی است، در زمان غیبت باز هم از آن امام معصوم است، ولی اعمال آن نائبان آن حضرت كه همان فقهای جامع الشرائط هستند، واگذار شده است. چنانچه در زمان حضور هم، حضرات معصومین(ع) برای ممالك دور و نزدیك، نماینده و نائب داشته اند، در دوران غیبت هم این امر را به نحو عام به فقهای عادل سپرده اند. مثلا، امام علی(ع) خود حاكم همه كشور اسلامی است، ولی مالك اشتر را به نیابت از خود به مصر می فرستد، یا سلمان را نائب خود در مدائن قرار می دهد تا به جای او بیان و اجرای احكام الهی و رهبری جامعه را بر عهده گیرند.

امروز نیز خلافت ظاهری امام عصر(عج) از سوی فقهای عظیم الشأن قابل نیابت است، كه به آن نیابت عام می گویند.

خود امام عصر(عج) فقهای واجد شرایط را به این مقام، به خصوص در تبیین دین، نصب كرده است؛ پس ولایت فقیه به نیابت امام عصر(عج)، امروزه به مثابه نیابت سلمان و مالك اشتر از جانب امیرالمؤمنین(ع) است.

در وجود نیابت عامه برای فقها به طور كلی اختلافی بین فقها نیست؛ ولی در حدود و ثغور آن اختلافاتی هست، كه پرداختن به آن مجال دیگری می طلبد.

مشاوره مذهبی ـ قم.

امام عصر (ع) نه تنها بر اعمال ما بلكه به همه حوادث عالم احاطه علمی دارد. اثبات این مطلب غیر از تحلیل چگونگی این احاطه است. اثبات این مطلب از راه نقل روایات متواتره ای ممكن است كه در جوامع حدیث شیعه ـ مانند كافی، بصائر، كتب شیخ صدوق و كتاب بحارالانوار و غیر آنها ـ ضبط شده است.

به موجب این روایات كه به حد و حصر نمی آید امام از راه موهبت الهی، به همه چیز واقف و از همه چیز آگاه است و هر چه را بخواهد به اذن خدا با توجهی كه می كند، می داند.(ر.ك. به "معنویت تشیع"، علامه طباطبائی، ص214)

برای این مطلب برهان عقلی هم اقامه كرده اند، كه به تعبیر مرحوم علامه تقریر آن به سلسله ای از مسائل پیچیده عقلی متوقف است؛ و چون از موضوع سؤال خارج است، ما هم از آن می گذریم.

اما در مقام تحلیل چگونگی این علم به اجمال می توانیم بگوئیم كه امام زمان علیه السلام انسان كامل است، و انسان كامل آئینه ای است كه جز جمال و كمال و جلال خداوند چیزی را نشان نمی دهد ـ یعنی هر آنچه از جمال و كمال و جلال حق در آن تابید همان را نشان می دهد. خاصیت آیینه شفاف آن است كه از خود چیزی ندارد، و هر صورتی كه در مقابل آن قرار گرفت همان را نشان می دهد.

به عبارت دیگر، انسان كامل مظهر اسم اعظم خداست، و اسم اعظم نه لفظ است و نه مفهوم، بلكه مقامی است كه هر كس به آن مقام رسید می تواند در عالم تصرف كند و منشأ كارهای خارق العاده شود.

بنابراین امام عصر علیه السلام كه مظهر اراده فعلی حق است، می تواند با اراده خود هر چه را خواست در خارج از صحنه نفس خود محقق كند، یعنی همانگونه كه با صدور فرمان "كن" ـ یعنی باش ـ اراده تكوینی خداوند محقق می شود، با "بسم الله" آن حضرت علیه السلام نیز هر چیزی محقق می گردد. "بسم الله" آن حضرت به منزله "كن" خداوند است.

فعل خدای سبحان در موطن قلب امام عصر علیه السلام ظهور می كند، چون او مظهر اسماء الهی است.

این اجمالی از مقام امام معصوم و انسان كامل بود، كه با توجه به آن علم او به حوادث عالم هم روشن می شود.

نكته ای در اینجا هست، كه استاد جوادی آملی حفظه الله در باره آن می فرماید: امام علیه السلام كه كون جامع و دارای همه نشات وجودی است، در مرتبه نورانیت و ولایت كلیه، كه حقیقت امامت اوست ـ و نه این بدن عنصریـ به عنایت الهی مسلط بر همه عوالم هستی است، و چیزی از احاطه علمی آن حضرت مخفی نمی ماند. به عبارت دیگر، تمام حوادث بزرگ و كوچك نظام هستی حتی پلك زدن انسانها، قیام و قعودشان، افتادن برگی از درخت و .. در معرض دید اوست، و چیزی به نام زمان گذشته حال و آینده برای وی ـ همان حقیقت نوری ـ مطرح نیست. لیكن وقتی آن حضرت به مرحله ماده و عالم طبیعت ـ یعنی مرحله ناقص ـ می رسد، مانند دیگران است؛ بدین معنا كه شاید چیزی را نخواهد بداند و از سیطره عالم كنونی او خارج باشد.

البته فرق او با دیگران این است كه دیگران به آن خزانه بی پایان راهی ندارند، لذا ممكن است دلشان بخواهد چیزی را بدانند، ولی نتوانند؛ اما صاحب ولایت كلیه كه كلید دار و خزان آن خزانه بی پایان است، هر چه را بخواهد می تواند بداند.

از اینرو در روایت آمده است: «إن الإمام إذا شاء أن یعلم علم» یعنی امام معصوم هر چه را بخواهد بداند می داند. (كافی ج1 ص852)

(ر.ك. به "علی علیه السلام، مظهر اسمای حسنای الهی"، آیت الله جوادی آملی)

مشاوره مذهبی_ قم.

از روایات چنین استفاده می شود كه اوّلین كسی با حضرت مهدی(عج) بیعت كرده و به دست مبارك آن جناب بوسه می زند، حضرت جبرئیل امین فرشته مقرّب الهی است.

مفضّل بن عمر، از امام صادق(ع) روایت كرده كه فرمود:"آنگاه كه خداوند به حضرت قائم اجازه خروج دهد، آن حضرت به منبر رود، پس مردم را به سوی خویش دعوت كند، و به خداوند سوگندشان دهد، و به حق خویش آنها را بخواند، و به این كه بین ایشان و روش رسول خدا(ص) رفتار كند و به كردار آن حضرت عمل كند. آنگاه خداوند جبرئیل را می فرستد كه نزد او بیاید، جبرئیل در حجر اسماعیل نزد آن حضرت می آید و می گوید: به چه چیز مردم را می خوانی؟ حضرت قائم(ع) دعوت خود را به او خبر دهد. جبرئیل می گوید: من نخستین كسی هستم كه با تو بیعت می نمایم، دست خویش را برای بیعت باز كن، پس دست به دست آن حضرت گذارد، و متجاوز از سیصد و ده مرد نزد او بیایند و با او بیعت نمایند، و در مكه می ماند تا یارانش به ده هزار نفر برسد، سپس از آنجا به مدینه رهسپار گردد."("مهدی موعود"، ترجمه و نگارش علی دوانی، ص1154)

و نیز وارد شده كه حضرت قائم(عج) پشت به حرم(خانه كعبه) می دهد و دست خود را دراز می كند مثل دست موسی ... آنگاه می فرمایند: این دست خداست و از جانب خداست و به امر خدا كشیده شد، و این آیه را تلاوت می كند :"ان الذین یبایعونك انما یبایعون الله یدالله فوق ایدیهم، فمن نكث فانما ینكث علی نفسه ...". پس اول كسی كه دست آن حضرت را می بوسد جبرئیل است، و با آن جناب بیعت می نماید و پشت سر او فرشتگان و نجبای جنّ و نقیبان آن حضرت بیعت می كنند." (اسرار العقائد، ج 2، ص 100 ـ به نقل از كتاب "یكصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان(عج)"، از علیرضا رجالی تهرانی،‌ انتشارات نبوغ ).

پیروز باشید- مشاوره مذهبی_ قم.

در این باره، چند نظریه را می‌توان مطرح كرد.

1ـ نام نبردن حضرت صاحب الزمان(عج) به اسم اصلی، شاید كنایه از بزرگداشت مقام و تعظیم آن حضرت باشد. معمولاً انسان كسی را كه برایش بسیار حرمت قائل است به اسم، حكایت و خطاب نمی‌كند.

2ـ پنهان داشتن امر از غیر شیعیان: در زمان سلاطین غیر شیعی انتساب به حضرت صاحب الزمان(عج) می‌توانست موجبات اذیت و آزار شیعیان را فراهم آورد. از این رو امامان شیعه با نهی از نامیدن آن حضرت با اسم اصلی ایشان، در حقیقت شیعیان را امر به تقیّه كرده‌اند.

3ـ شاید نامیدن ایشان به اسم واقعی، كنایه از نشان دادن ایشان و راهنمایی اشخاص به مكان آن حضرت باشد. و از این جهت در بعضی روایات از نامیدن ایشان تنها در مجامع عمومی نهی شده است. در توقیعی از حضرت صاحب الزمان(علیه السلام) در این باره آمده است:«ملعون ملعون من سمّانی فی محفل من الناس» یعنی از رحمت خدا به دور است هر كس در میان مردم نام مرا ببرد.(بحارالانوار، ج51، ص33)

4ـ احتمال دیگر هم آن است كه این امر به جهت حفظ احترام حضرت رسول اكرم(ص) باشد، تا نكندتوجه و توسلات ما به حضرت ولی عصر(عج)، نام مبارك حضرت ختمی مرتبت را تحت شعاع قرار دهد؛ خصوصا كه كنیه مبارك امام هم همان كنیه مبارك رسول گرامی اسلام است. نگارنده احتمال اخیر را ترجیح می دهد، هر چند در كتاب و منبعی ندیده است.

با آرزوی توفیق- مشاوره مذهبی ـ قم.

بنابرآنچه كه مورخان شیعه و سنّی در خصوص تاریخ و چگونگی ولادت حضرت مهدی(عج) نوشته اند، اصل ولادت خجسته امام زمان(ع) و به دنیا آمدن ایشان، جزء امور مسلم و قطعی تاریخ بشر است.

به عنوان نمونه، مورّخ شهیر اهل سنت، علی بن حسین مسعودی می گوید:"در سال 260 ابومحمد حسن بن علی بن محمد بن علی بن موسی بن جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بی علی بن ابیطالب علیهم السلام، در زمان خلافت معتمد عباسی درگذشت. او به هنگام درگذشت، 29 سال داشت، و او پدر مهدی منتظر است."("مروّج الذّهب"، مسعودی، ج4، ص199)

و شیخ سلیمان قندوزی گوید:"خبر معلوم و مسلّم، در نزد موثّقان، این است كه ولادت قائم(ع)، در شب نیمه شعبان سال 255 هجری قمری، در شهر سامرّا واقع شده است."("ینابیع المودّة"، قندوزی، ج3، ص144)

اما از آنجایی كه خلفای بنی عباس دانسته بودند كه دوازدهمین امام شیعیان همان مهدی موعود است كه زمین را پر از عدل و داد می كند و دژهای گمراهی و فساد را درهم می كوبد و نیز می دانستند كه از فرزندان امام حسن عسكری(ع) است؛ در صدد برآمدند این نور را خاموش كنند. از این رو امام مهدی(عج) از نخستین روز ولادت، همواره در نهان می زیست و مردم به طور عموم او را نمی دیدند. ولی با این وجود، عدّه ای از اصحاب امام حسن عسكری(ع) بودند كه توفیق شرفیابی را یافته بودند. بعضی از آنها عبارتند از:

1. حكیمه خاتون، دختر امام جواد، خواهر امام هادی و عمه امام حسن عسكری علیهم السلام، كه شب تولد حضرت مهدی(ع)، او را زیارت كرد، و نسیم و ماریه ـ كنیزان آن حضرت ـ گفتند: تا آن كودك متولد شد به خاك سجده كرد و انگشت سبّابه را رو به آسمان بلند نمود و عطسه زد و گفت"الحمدلله رب العالمین، و صلی الله علی محمد و آله".("الزام النّاصب"، شیخ حائری یزدی، ج1، ص340)

2. ابوبصیر خادم است كه گفت: بر صاحب الزمان(ع) وارد شدم، در حالی كه درون گهواره بود، نزدیك رفتم و سلام كردم، حضرت فرمود: مرا می شناسی؟ عرض كردم: آری، تو بزرگ و سید من و فرزند امام من هستی ... حضرت فرمود:"انا خاتم الاوصیاء، و بی یرفع البلاء من اهلی و شیعتی."("كشف الغمّه"، علامه اربلی، ج2، ص499)

3. سعدبن عبدالله قمی است كه با نامه های فراوان با جمعی برای زیارت آن حضرت به سامره رفته و طرف راست امام حسن(ع)، كودكی را دیدند كه مانند ماه درخشان بود، پرسیدند: این كیست؟ گفته شد:"مهدی قائم آل محمد(ص)" است. ("الزام النّاصب، ج1، ص342)

4. روزی جمعی از شیعیان ـ چهل تن ـ نزد امام یازدهم آمدند، و از آن امام تقاضا كردند كه حجّت پس از خویش را به آنان بنمایاند و بشناساند و امام چنین كرد. و آنان پسری را دیدند كه بیرون آمد همچون پاره ماه، شبیه به پدر خویش، امام عسكری(ع) فرمود: "پس از من، این پسر، امام شماست، و خلیفه من است در میان شما، امر او را اطاعت كنید، از گرد رهبری او پراكنده نگردید كه هلاك می شوید و دینتان تباه می گردد این را هم بدانید كه شما او را، پس از امروز، نخواهد دید، تا این كه زمانی دراز بگذرد، بنابراین از نایب او،"عثمان بن سعید"، اطاعت كنید." (الزام النّاصب، ج1، ص341)

5. ابوسهل نوبختی گوید: در آن حال بیماری، امام عسكری خواست تا آن كودك را نزد او آورند. مهدی را كه در آن هنگام كودك بود، نزد پدر آوردند. وی به پدر سلام كرد. من به او نگاه كردم، رنگی سفید و درخشان داشت، موهایش پیچیده و مجعّد بود و دندان هایش گشاده، امام حسن(ع) او را با جمله"یا سیّد اهل بیته" ـ یعنی این سرور خاندان خود ـ مخاطب قرار داد، سپس از آن فرزند خواست تا در خوردن دوایی كه برایش جوشانیده بودند به او كمك كند. او چنین كرد. سپس پدر را وضو داد. آنگاه امام عسكری(ع) به او فرمود:"ای پسرك من! تویی مهدی، و تویی حجّت خدا بر روز زمین ... ." (همان، ص 351)

برای مطالعه بیشتر در این زمینه می توانید به كتاب "یكصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان(عج)"، از علیرضا رجالی تهرانی،‌ انتشارات نبوغ مراجعه نمایید.

پیروز باشید- مشاوره مذهبی_ قم.

مفسران با استناد به روایات، آیات بسیار زیادی را بر امام زمان(عج) تطبیق داده و ایشان را مصداق اكمل آن آیات دانسته اند؛ كه به سه آیه اشاره میشود:

1ـ «و نُریدُ اَنَّ نَمُنُّ علی الذینَ استضعفوا فی الأرض و نَجعَلُهُم أئمة و نَجعَلُهُم الوارثین» یعنی اراده كرده ایم كه بر آن طایفه ضعیف نگاهداشته شده در آن سرزمین منت گذارده و آنها را پیشوایان خلق قرار دهیم و وارث ملك و جاه گردانیم.(قصص/5) در برخی از روایات، این آیه بر ظهور امام زمان(عج) تطبیق داده شده است؛ از جمله حضرت علی(ع) كه در باره این آیه میفرمایند: مراد آل محمد(ص) میباشد كه خداوند مهدی(عج) ایشان را بعد از سختی هایشان ظاهر كرده و باعث عزت آنها و ذلت دشمنانشان میشود. (تفسیر نورالثقلین، عبدعلی حویزی، ج4، ص110)

2ـ «وَعَد الله الذین آمنوا منكم و عملوا الصالحات لیستخلفنّهم فی الأرض …» یعنی خداوند به كسانی از شما بندگان كه ایمان آورد و نیكوكار گردد وعده فرمود كه در زمین خلافت دهد.(نور/55) كه روایات مصداق اكمل این خلافت را دوران ظهور امام زمان(عج) معرفی مینماید؛ از جمله امام صادق(ع) بعد از خواندن این آیه فرمود: مراد از آن حضرت قائم(عج) و اصحاب حضرت میباشند.(بحارالانوار، ج51، ص58، حدیث50)

3ـ «و لقد كتبنا فی الزبور من بعد الذكر أن الأرض یرثها عبادی الصالحون» یعنی بعد از تورات در زبور داود نوشتیم كه حتماً بندگان نیكوكار من وارث زمین خواهند شد.(انبیاء/105) امام باقر(ع)می فرماید: مراد این آیه اصحاب مهدی(عج) در آخر الزمان میباشند.

نكته قابل توجه این است كه این گونه برداشتها از آیات قرآن كریم ناظر به جنبه تأویلی آیات است، و بر اساس آن مصداق آیات قرآنی محدود به یك مورد خاص نیست، و می تواند مصادیق و موارد متعددی را شامل شود. ولی آنچه مسلم و حتمی است این است كه تأویلات فوق، كه مستظهر به روایات معصومین است، از بارزترین مصادیق و مواردی است كه این آیات شریفه آنها را در بر می گیرد.

پیروز باشید- مشاوره مذهبی_ قم.

1ـ در روایاتی از اهل بیت ـ علیهم السلام ـ به وجود زن در بین سربازان امام زمان ـ عج الله تعالی فرجه الشریف ـ اشاره شده است.

در روایتی از امام صادق ـ علیه السلام ـ آمده است: «با حضرت قائم ـ علیه السلام ـ سیزده زن همراه است.»(اثبات الهداة، ج7، ص150)

و در روایتی از امام باقر ـ علیه السلام ـ چنین آمده است: «سوگند به خدا، سیصد و اندی مرد می‌آیند كه در میانشان 50 نفر زن هستند.»(بحارالانوار، ج52، ص223)

2ـ روایتی از امیر المؤمنین ـ علیه السلام ـ نقل شده است كه فرمودند: «أصحاب المهدی شباب لا كهل فیهم إلا كالكحل فی العین او كالملح فی الزاد» یعنی اصحاب امام زمان ـ علیه السلام ـ جوانانند و پیر در بین آنان نیست، مگر به اندازه سورمه در چشم یا نمك در غذا ـ یعنی خیلی كم.(معجم الملاحم والفتن، ج1، ص98)

با آرزوی توفیق- مشاوره مذهبی ـ قم.

فاطمه یعنی شرف،یعنی حجاب, فاطمه فخر زنان، روز حساب

فاطمه یعنی رضای کردگار

شاهکار  خلقت  پروردگار

سلام دوستان و بازدیدکنندگان محترم وبسایت فرهنگی،مذهبی و تخصصی مهدویت ،

خدا را شاکریم که با وجود مشکلات فراوان در این راه بار دیگر توانستیم در خدمت شما باشیم

و امیدواریم که با کمک شما دوستان وبسایتی پر بار و سرشار از مطالب به روز بر شماعرضه کنیم

ضمن عرض تبریک ولادت با سعادت حضرت فاطمه (س) اعلام میکنیم وبسایت منتظر مهدی با هدف ارائه مطالب سودمند در جهت مهدویت آماده حضور گسترده شما دوستان می باشد .