امام علی^{علیه السلام در وصف حضرت مهدی می فرمایند:}

^{قد لبس للحکمه جنتها و أخذها بجمیع أدبها ، من الاقبال علیها ، و المعرفه بها ، و التفرغ لها ؛ فهی عند نفسه ضالته التی یطلبها ، و حاجته التی یسأل عنها . فهو مغترب اذا اغترب الاسلام ، و ضرب بعسیب ذنبه و ألصق الارض بجرانه ، بقیه من بقایا حجه خلیفه من خلائف أنبیائه.}

^{زره دانش بر تن دارد و با تمامی آداب ، با توجه و معرفت کامل آن را فرا گرفته است. حکمت گمشده اوست که همواره در جستجوی آن می باشد و نیاز اوست که در بدست آوردنش می پرسد. در آن هنگام که اسلام غروب می کند و چونان شتری در راه مانده دم خود را به حرکت درآورده، گردن به زمین می چسباند او پنهان خواهد شد (دوران غیبت صغری و کبری) او باقیمانده حجتهای الهی و آخرین جانشین از جانشینان پیامبرصلی الله علیه و آله وسلم است.}

^{در این بخش از سخنان امام، اشاره به غیبت امام زمانعجل الله تعالی فرجه الشریف شده است. این اشاره را جایی دیگر از نهج البلاغه هم می بینیم. آنجا که حضرت می فرمایند: فی ستره علی الناس لایبصر القائف أثره و لو تابع نظره.}

^{حضرت مهدی سالهای طولانی در پنهانی از مردم به سر می برد آنچنانکه اثر شناسان، اثر قدمش را نمی شناسند، گرچه در یافتن اثر و نشانه ها تلاش فراوان می کنند.}

^{در جاهای دیگری از نهج البلاغه باز هم سخن از غیبت و سپس ظهور امام زمانعجل الله تعالی فرجه الشریف را مشاهده می کنیم. از جمله حضرت علیعلیه السلام در بخشی از خطبه 100 بعد از اینکه به معرفی رسول اکرمصلی الله علیه و آله وسلم می پردازند چنین می فرمایند:}

(بسم الله الرحمن الرحیم)

نشانه‌های حتمی ظهور حضرت مهدی (عج) یعنی، نشانه‌هایی که قطعاً واقع خواهند شد و ارتباطی شدید با ظهور داشته و بسیار نزدیک ظهورند، پنج نشانه می‌باشند: برخی از این نشانه‌های پنج‌گانه چند روز قبل از ظهور واقع می‌شوند؛ بعضی چند ماه بعد از ظهور و بعضی قبل از قیام حضرت و در آغاز نهضت آن بزرگوار رخ می‌دهند. اینک برخی از احادیثی را که به صورتی مختصر بیانگر این نشانه‌ها هستند ذکر نموده آن‌گاه هر علامت را ـ با تفصیل وارد در احادیث و توضیحات مناسبی که به ذهن می‌آید ـ متذکر می‌گردیم.

دقیقاً نمی‌دانیم که چگونه این صدا به همه بشر خواهد رسید. در این مورد دو احتمال وجود دارد:

برای مطالعه بیشتر به ادامه مطلب بروید.....

(بسم الله الرحمن الرحیم)

علایم غیرحتمی، با ظهور ارتباط استلزامی ندارند، زیرا ممکن است برخی از آنها اصلا واقع نشود ولی ظهور تحقق یابد. و احتمال دارد برخی از نشانه‌ها حادث شود ولی ظهور توأم و همزمان با آنها شکل نگیرد و بدین بیان که: این نشانه‌ها، بیانگر ظرف تحقق ظهور باشند، مانند اینکه گفته شود: نامه رسان هنگامی می‌آید که هوا صاف باشد. منظور این است که نامه رسان در زمان نامساعد بودن هوا نخواهد آمد، نه این که هر وقت هوا صاف بود او می‌آید. در باب علایم ظهور نیز مراد این است که حضرت مهدی ـ علیه السلام ـ در غیر این اوضاع ظهور نخواهد فرمود، نه این که هر وقت این اوضاع پدیدار شد،‌ حضرتش باید ظهور کند.

بنابراین، مهمترین وظیفه ما در دوران غیبت، رسیدن خود و رساندن دیگران بدین فرهنگ است تا با آمادگی کامل، به پا دارنده عدل و دادگستر گیتی را پذیرا شویم. شناخت صحیح دین و امام زمان و اهداف او و هماهنگی با آن اهداف، از وظایف این دوران پرخطر است.

برای مطالعه بیشتر به ادامه مطلب بروید.....

(بسم الله الرحمن الرحیم)

ما باید با استفاده از علم و تکنولوژی، حقایق اسلام را به گوش جهانیان برسانیم، آنها را با زیبایی‌های مکتب اهل بیت پیامبر ـ علیهم السّلام ـ که هماهنگ با فطرت انسانی است آشنا بسازیم؛ تا همان گونه که در احادیث آمده است، با شناخت زیبایی‌های مکتب اهل بیت ـ علیهم السّلام ـ و مقایسه آن با سایر مکاتب و فرهنگ‌ها، حق را از باطل تشخیص داده، از آنها دل کنده و به حقیقت بپیوندند و آن زمان که مردم جهان با دروغگویی‌های حکّام هواپرست و جاه طلب آشنا و بر ناتوانی آنها از سعادتمندی جامعه بشری آگاه شدند، قهراً مستأصل شده و بدنبال یک منجی مصلح بوده و خود به خود برای پذیرش حق و حقیقت آمادگی پیدا می‌کنند و قدر آن منجی را ارج می‌نهند.

برای مطالعه بیشتر به ادامه مطلب بروید......

(بسم الله الرحمن الرحیم)

شب‌های دیگر برای افرادی دیگر فرصت پیش می‌آورند تا به صورتی علنی با حضرت مهدی ـ علیه السّلام ـ ملاقات نمایند. سرانجام تعداد مشخصی (یعنی ۳۱۳ نفر)نزد امام حاضرگردیده با آن بزرگوار در مکه و یا یکی از نواحی اطراف آن جمع می‌شوند. وقتی که روز بیست و پنجم ماه ذی حجّه فرا می‌رسد حضرت ولیّ عصر ـ ارواحنا فداه ـ مردی ملقّب به نفس زکیّه را ـ که سابقاً در بحث از علامات حتمی ظهور حضرت از وی گفتگو نمودیم ـ به سوی اهل مکه می‌فرستد ولی آنان وی را دستگیر نموده بین رکن و مقام شهید می‌نمایند و سر وی را به شام نزد سفیانی می‌فرستند.

برای مطالعه بیشتر به ادامه مطلب بروید.....

(بسم الله الرحمن الرحیم)

و امام نیز فرمودند:«تعیین کنندگان وقت دروغ گفتند. شتاب کنندگان هلاک شدند و تسلیم شوندگان نجات یافتند.»[۴]

برای مطالعه بیشتر به ادامه مطلب بروید.....

امام جواد (ع) پدر بزرگوار حضرت هادي (ع) نام جد بزرگوارش را (علي) كه نام امير المؤمنين وزين العابدين وسيد الساجدين علي بن الحسين بود بر فرزند خود نهاد وامام هادي (ع) به حكم وراثت ، خصوصيات اين دو بزرگوار را در خود داشت . او بلاغت وسخنوري را از امير بيان منشأ بلاغت وخواستگاه فصاحت  به ارث برده بود وتقوا عبادت را از سيد الساجدين

 كنيه

كنيه گذاري بر افراد از جمله رسمهاي عرب بوده ونوعي احترام بشمار مي رفته است تا جايي  كه مردمان آنروز با كنيه به تفاخر مي پرداختند . 

 ائمه (عليهم السلام) اين نكته را بخوبي رعايت مي كردند وحتي به اطفال خود كنيه گذاشتنه وآنان را با كنيه صدا مي زدند زيرا احترام نهادن در رشد رواني وبلوغ اجتماعي فرزند اثري مهم  وژرف دارد  كه امير مؤ منان در شعر ي كه به اين مضمون روايت شده مي فرمايد

 امام جواد (ع) به  تاسي  از امامان سلف فرزند خود را ابو الحسن خواند ودر اين كنيه او را به امام موسي بن جعفر وامام رضا (ع) همانند ساخت.

محدثين وروات جهت تشخيص وتفكيك ، صفتي به ابو الحسن افزوده امام موسي بن جعفر (ع) را ابو الحسن الاول ، امام رضا (ع) را ابو الحسن الثاني وامام هادي (ع) را ابو الحسن الثالث مي خوانند

القاب  

القاب امام گوشه هايي از فضائل ،مناقب وصفات والاي ايشان را به خوبي تصوير مي كنند

الامين - التقي   - الناصح  - المتوكل - المرتضي - الفقيه  - الطيب - العسكري - الوضح  - الرشيد - الشهيد  - الوفي  - الخالص - العالم  - نقي  - فتاح  - هادي - نجيب  - مؤتمن 

با آنكه متوكل بارها در صدد بود تا به بهانه قيام مسلحانه امام دهم را از ميان بردارد، ولى هيچ گاه به اين بهانه دست نيافت. با اين حال، نتوانست حيات شريف آن حضرت را كه مانع خودكامگىهاى او به عنوان محور تفكر اسلامى بود و همچون مركزى كه شيعيان بر گرد آن پروانه ‏وار مىچرخيدند، تحمل كند، لذا ايشان را بنا به روايتى، در تاريخ سوم رجب سال ۲۴۵هجرى به شهادت رساند.

امام دهم در حالى كه هشت سال و پنج ماه از عمر شريفشان مىگذشت، به مقام امامت نايل شدند و پس از سى و سه سال به شهادت رسيدند و در سامرا دفن شدند (صلوات الله وسلامه عليه وعلى آبائه وأبنائه الطاهرين).

(بسم الله الرحمن الرحیم)

طبق روایات متواتر از طریق شیعه و سنى، که قیام شکوه مند آن مصلح جهانى از سرزمین و از مسجد الحرام، کنار کعبه ى معظمه، آغاز خواهد شد و تعداد سیصد و سیزده تَن از اصحاب او که فرماندهان لشکرى و کشورى آن حضرت هستند، در میان رکن و مقام، با آن حضرت بیعت مى کنند. آن گاه، تعداد دَه هزار نفر تکمیل مى شود و وجود مقدّس حضرت بقیه الله (عج) با سپاه دَه هزار نفرى، از مکّه حرکت مى کنند و به اصلاح جهان مى پردازند.[۱]
مفضّل از حضرت صادق(علیه السلام) مى پرسد: «اى آقاى من! حضرت مهدى (عج) از کجا و چه گونه ظهور مى کند؟». حضرت فرمودند: «اى مفضل! او به تنهایى ظهور مى کند و به تنهایى کنار کعبه مى آید و به تنهایى شب را در آن جا مى گذراند.».[۲]
در روایت دیگرى مى فرماید: «چون مهدى به در آید، به مسجدالحرام رود. رو به کعبه و پشت به مقام ابراهیم بایستد. دو رکعت نماز گزارد. آن گاه فریاد برآورد: «اى مردمان! منم یادگار امام و یادگار نوح و یادگار ابراهیم و یادگار اسماعیل. منم یادگار موسى و عیسى و محمد… منم صاحب قرآن و زنده کننده ى سنّت…[۳]

• منبع: رسول رضوی – امام مهدی،صفحه ۱۳۹

• [۱]. جهان بعد از ظهور یا فروغ بى نهایت، ص ۹۴، چاپ دوم، ۱۳۷۰، چاپ صدر.

• [۲]. بحارالأنوار، ج ۵۳، ص ۷٫

• [۳]. بحارالأنوار، ج ۵۳، ص ۹٫

(بسم الله الرحمن الرحیم)

او (امام مهدى (عج) پرچمى دارد که چون وقت ظهورش فرا رسد، خود به خود باز مى شود و خداى تعالى آن را به سخن مى آورد و عرض مى کند: «یا ولى الله فاقتل اعدالله; اى ولىّ خدا! دشمنان خدا را بکش!». و این دو علامت است (اوّلى باز شدن پرچم، دومى، صدایى است که از پرچم بر مى آید.....

برای مطالعه بیشتر به ادامه مطلب بروید......

چشمه جاری شکافنده علم ها در بیابان خشکیده دانش جوشیدن گرفت و جان جویندگان علم و معرفت را از زلال پر برکت خود سیراب ساخت. شیعه نشان افتخار دیگری بر گردن آویخت و بر این پیشوای معصوم خود بالید. ای افتخار شیعه که در ضیافت خانه حوزه ها و دانشگاه ها سفره پر نعمت دانش تو گسترده است، میلاد مسعودت را گرامی می داریم.

برای مطالعه زندگینامه امام محمد باقر (ع) به ادامه مطلب بروید......

(بسم الله الرحمن الرحیم)

بنابراین هر چند نمى توان به همه اسرار آن حضرت پى برد، امّا با استفاده از روایات معصومین- علیهم السلام – به برخى از این علل و حکمتها اشاره مى کنیم.....

برای مطالعه بیشتر به ادامه مطلب بروید......

(بسم الله الرحمن الرحیم)

از زوایا و ابعاد گوناگونی می‌توان به مقوله‌ی مهدویّت نگریست. مسأله‌ ولادت حضرت مهدی ـ عجل الله تعالی فرجه شریف ـ یکی از آن جهات است که در این نوشتار، در صدد اثبات آن و پاسخ به شبهات مطرح شده در این باره هستیم. درباره‌ ولادت حضرت مهدی ـ علیه السّلام ـ از دو جهت شبهه وارد شده است:
۱ـ عدّه‌ای این گونه شبهه کرده‌اند که منجی موعود، پا به عرصه گیتی نگذاشته و به دنیا هم نخواهد آمد و پدیدار شدن یک منجی در آینده و اصلاح عالم به دست او، قابل پذیرش نیست و چنین ایده‌ای محقّق نمی‌شود.
۲ـ عدّه‌ای، اساس ایده‌ مهدویّت را فی الجمله پذیرفته‌اند، ‌ولی بر این عقیده‌اند که امام مهدی ـ علیه السّلام ـ هنوز متولد نشده و آن هنگام که مصلحی پدیدار شود تا اساس ظلم و دستان‌اش برچیده شود، ایده‌ی موعود، محقّق می‌شود.

انواع شبهه درباره‌ ولادت حضرت ـ علیه السّلام ـ

درباره‌ ولادت حضرت مهدی ـ علیه السّلام ـ از دو جهت شبهه وارد شده است:
۱ـ عدّه‌ای این گونه شبهه کرده‌اند که منجی موعود، پا به عرصه گیتی نگذاشته و به دنیا هم نخواهد آمد و پدیدار شدن یک منجی در آینده و اصلاح عالم به دست او، قابل پذیرش نیست و چنین ایده‌ای محقّق نمی‌شود.
۲ـ عدّه‌ای، اساس ایده‌ مهدویّت را فی الجمله پذیرفته‌اند، ‌ولی بر این عقیده‌اند که امام مهدی ـ علیه السّلام ـ هنوز متولد نشده و آن هنگام که مصلحی پدیدار شود تا اساس ظلم و دستان‌اش برچیده شود، ایده‌ی موعود، محقّق می‌شود.....

برای مطالعه بیشتر به ادامه مطلب بروید......

(بسم الله الرحمن الرحیم)

البته چنین نبود که کسی از تولد آخرین حجت خدا آگاهی نداشته و یا پس از تولد، آن حضرت را ندیده باشد. برخی از شیعیان مورد اعتماد و عده‌ای از وکلای امام عسکری ـ علیه السلام ـ و کسانی که در خانه امام مشغول خدمت بودند از این امر با خبر بودند. شیخ مفید از تعدادی از اصحاب، خادمان و یاران نزدیک امام عسکری ـ علیه السلام ـ روایت کرده که آنان موفق به دیدار امام زمان ـ علیه السلام ـ شده‌اند. محمد بن اسماعیل بن موسی بن جعفر، حکیمه خاتون دختر امام جواد ـ علیه السلام ـ ، ابوعلی بن مطهر، عمرو اهوازی و ابونصر طریف خدمتگزار خانه امام، از آن جمله بودند.[۱]بدین ترتیب امام حسن عسکری ـ علیه السلام ـ فرزند خود را به برخی نشان داد و ایشان را جانشین خویش معرفی کرد. شیخ کلینی از ضوء بن علی عِجًلی روایت کرده که مردی ایرانی از اهالی فارس به او گفته بود: به منظور خدمت در منزل امام عسکری ـ علیه السلام ـ به سامرا رفتم و امام مرا به عنوان مسئول خرید خانه پذیرفت. وی می‌گوید: روزی حضرت عسکری ـ علیه السلام ـ فرزند خود را به من نشان داد و فرمود: «هذا صاحبکم»؛ وی اظهار می‌کند که پس از آن نیز تا رحلت امام آن کودک را ندیده است. او می‌افزاید: در زمانی که وی آن حضرت را دید، حدود دو سال سن داشته است.[۲]
شاید پر اهمیت‌ترین دیدار اصحاب امام عسکری ـ علیه السلام ـ از حضرت بقیه الله ـ علیه السلام ـ زمانی بود که محمدبن عثمان عمری از وکلای خاص امام زمان ـ علیه السلام ـ همراه با چهل نفر دیگر در خدمت امام بودند. آن حضرت فرزند خود را به آنان نشان داد و فرمود:
هذا إمامکم من بعدی و خلیفتی علیکم، أطیعوه ولا تتفرقوا من بعدی فی أدیانکم لتهلکوا، أما انکم لاترونه بعد یومکم هذا. این امام شما پس از من و جانشین من در میان شماست. از او فرمان برید و پس از من در دین خود اختلاف نکنید که در این صورت هلاک می‌شوید و پس از این هرگز او را نخواهید دید. در ادامه این روایت آمده است که: چند روز پس از آن، امام عسکری ـ علیه السلام ـ رحلت کرد.[۳] همین روایت را شیخ طوسی نیز نقل کرده و برخی رجال شیعه را که در این جمع چهل نفری حضور داشتند، نام برده که از آن جمله: علی بن بلال، احمد بن هلال، محمدبن معاویه بن حکیم و حسن بن ایوب بن نوح بوده‌اند.[۴] نام بردن از آن حضرت در آن دوران ممنوع بود و امام عسکری ـ علیه السلام ـ تأکید داشتند که تنها با عنوان الحجه من آل محمد ـ صلی الله علیه و آله ـ از ایشان نام برند.[۵]

منبع: رسول جعفریان ـ حیات فکری و سیاسی امامان شیعه (ع)، ص۵۷۰

درآن شش آيه مي باشد

آيات 47- 59- 69-77-83- 159

ا- (يا أيها الذين اوتوا الكتاب آمنوا بما نزلنا مصدقاً لما معكم من قبل ان نطمس وجوهاً فنردها.)[1]

اي كساني كه كتاب (خدا) به شما داده شده، به آنچه (بر پيامبر خود) نازل كرديم و هماهنگ با نشانه هايي است كه با شما است ايمان بياوريد، پيش از آن كه صورت هايي را محو كنيم و سپس به پشت سر بازگردانيم.

جابر جعفي گويد:

امام باقر (عليه السلام ) درباره اين آيه (يا ايها الذين اوتوا الكتاب...) فرمودند: تنها سه تن از لشكريان سفياني كه زمين را در ستم و تباهي فرو مي برند نجات مي يابند، خداوند چهره آنان را به طرف پشتشان برمي گرداند و اين پيش آمد در زمان قيام قائم، مهدي (عجل الله تعالي فرجه ) روي مي دهد. [2]

2-(يا أيها الذين آمنوا اطيعوا الله و اطيعوا الرسول و أولي الامر منكم. ) [3]

اي كساني كه ايمان آورده ايد. اطاعت كنيد خدا را و اطاعت كنيد پيامبر خدا و صاحبان امر را.

مقصود از اولي الامر اشاره به 12 امام (عليه السلام )  است كه اول آنان حضرت اميرالمؤمنين علي بن ابي طالب عليه السلام و آخر آنها حضرت بقيه الله مهدي منتظر (عليه السلام ) مي باشد ، و اين ديدگاه اكثر دانشمندان اسلامي اعم از سني و شيعه[4] مي باشد، به كتب ذيل مراجعه شود.

3- (الذين انعم الله عليهم من النبيين و الصديقين والشهداء و الصالحين و حسن اولئك رفيقاً. ) [5]

خدا نعمت خود را بر آنها تمام كرده (و آنان را همنشين) پيامبران و صديقان و شهداء و صالحان كرد، چه خوب رفيقاني هستند.

پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله ) درباره (و حسن اولئك رفيقاً) در آيه مذكور فرمودند: منظور قائم آل محمد (عجل الله تعالي فرجه ) است. [6]

4- (و قالوا ربنا لم كتبت علينا القتال لولا أخرتنا الي اجل قريب. ) [7]

و گفتند پروردگارا چرا جهاد را بر ما مقدر داشتي؟ چرا اين فرمان را كمي تأخير نينداختي؟

از امام حسن مجتبى و امام باقر عليهما السلام درباره اجل قريب روايت شده كه اشاره به قيام قائم آل محمد (عجل الله تعالي فرجه ) است. [8]

5- (ولو ردوه الى الرسول و الى أولى الامر منهم لعلمه الذين يستنبطونه منهم. )[9]

و اگر به پيامبر و پيشوايان (كه قدرت و تشخيص كافى دارند) ارجاع كنند، از ريشه هاى مسائل آگاه خواهند شد.

منظور از اولى الامر حضرت امير المؤمنين (عليه السلام ) و يازده فرزندانش كه آخر آنان حضرت مهدى (عجل الله تعالي فرجه ) است مى باشد. [10]

6- (و إن من اهل الكتاب الا ليؤمنن به قبل موته، و يوم القيامة يكون عليهم شهيدا.)[11]

و هيج يك از اهل كتاب نيست مگر اين كه قبل از مرگ به او ايمان آورد، و روز قيامت گواهى بر آنها خواهد بود.

محمد بن مسلم از امام باقر عليه السلام  نقل مى كند كه اين آيه، اشاره به نزول حضرت عيسى (عليه السلام ) پيش از قيامت و خواندن نماز پشت سر حضرت مهدى (عجل الله تعالي فرجه ) و ايمان آوردن ملت يهود و نصارى و غيرهم به حضرت مهدى (عجل الله تعالي فرجه ) مى باشد.[12]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

درآن چهار آيه مي باشد آيات 3- 12-14-54

ا- (اليوم يئس الذين كفروا من دينكم فلا تخشوهم و اخشون.) [1]

امروز كافران از (زوال) آيين شما مايوس شدند، بنابراين از آنها نترسيده و از (مخالفت) من بترسيد.

امام باقر (عليه السلام ) درباره اين آيه فرمود: آن روز، روز ظهور قائم آل محمد (عليه السلام ) است بنى اميه نوميد مى شوند، و آنها كافر گشته و از آل محمد (صلي الله عليه و آله ) نوميد مي باشند. [2]

2- (و لقد أخذ الله ميثاق بنى اسرائيل و بعثنا منهم اثني عشر نقيباً. ) [3]

خدا از بني اسرائيل پيمان گرفت، و از آنها دوازده رهبر و سرپرست بر انگيختيم.

روايات متعددي كه از طرق اهل تسنن وارد شده، (پيرامون آيه شريفه و لقد أخذ الله تا آخر) اشاره به خلفا و جانشين دوازده گانه پيامبر اسلام (صلي الله عليه و آله ) دارد كه نخستين آنها حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام و آخرين جانشين حضرت قائم (عجل الله تعالي فرجه ) مي باشد و تعداد آنها به تعداد نقباي بني اسرائيل معرفي شده است. [4]

3- (و من الذين قالوا إنا نصاري أخذنا ميثاقهم فنسوا حظاً مما ذكروا به.) [5]

و از كساني كه ادعاي نصرانيت (و ياري مسيح) داشتند (نيز) پيمان گرفتيم، ولي آنها قسمت قابل ملاحظه اي از آن چه به آنان تذكر داده شده بود، به دست فراموشي سپردند.

ربيع شامي گفت: امام صادق (عليه السلام ) درباره اين آيه فرمود: يعني به زودي اين حظ و نصيب را ياد كنند و با قائم آل محمد (صلي الله عليه و آله ) جماعتي از نصاري بيرون آيند.[6]

4- (يا أيها الذين آمنوا من يرتد منكم عن دينه فسوف يأتي الله بقوم يحبهم و يحبونه أذله علي المؤمنين أعزه علي الكافرين. [7]

اي كساني كه ايمان آورده ايد هر كس از شما از آيين خود بازگردد به خدا زياني نمي رساند خداوند در آينده جمعيتي را مي آورد كه آنها را دوست دارد و آنها(نيز) او را دوست دارند، در برابر مؤمنان متواضع و در برابر كافران نيرومندند.

سليمان بن هارون عجلي گويد: از امام صادق (عليه السلام ) شنيدم مي فـرمود كه: بدرستي كه صاحب امر يعني قائم (عجل الله تعالي فرجه ) محفوظ است. اگر تمام مردم از بين بروند خداوند متعال اصحاب او را گرد او جمع مي كند و آنها هستند كه خداوند درباره آنها فرمود " يا ايها الذين آمنوا من يرتد منكم " تا آخر آيه. [8]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

در آن چهار آيه مي باشد

آيات 20ـ 24ـ 64ـ102

1- (و يقولون لولا أنزل  عليه آية من ربي فقل انما الغيب  لله فانتظروا إنى معكم من المنتظرين.[1]

مى گويد چرا معجزه اى از پروردگارش بر او نازل نمى شود؟ بگو غيب (و معجزات) براى خدا (و به فرمان او) است شما در انتظار باشيد من هم با شما از منتظرانم.

يحيى بن ابوالقاسم گويد:

امام جعفر صادق (عليه السلام ) در تفسير اين آيه فرمود: مراد از (الغيب) حجت قائم (عليه السلام ) باشد. [2]

2- (حتى اذا اخذت الارض زخرفها و ازينت و ظن اهلها أنهم قادرون عليها أتها أمرنا ليلأ او نهارأ. [3]

تا زمانى كه روى زمين زيبايى خود را (از آن) گرفته و تزيين مى گردد و اهل آن مطمئن مى شوند كه مى توانند از آن بهره مند گردند (نا گهان) فرمان ما شب هنگام يا در روز (براى نابودى آن) فرا مى رسد.

مفضل بن عمر از امام صادق (عليه السلام ) پيرامون اين آيه شريفه روايتى نقل مى كند كه يعنى قيام حضرت مهدى (عجل الله تعالي فرجه ) با شمشير مى باشد. [4]

3-لهم البشرى فى الحياة الدنيا و في الاخرة. ) [5]

در زندگى دنيا و آخرت شاد (و مسرور)اند.

از امام باقر (عليه السلام ) درباره تفسير اين آيه آمده: كه به اين دسته از مؤمنين مژده و بشارت به قيام حضرت قائم (عجل الله تعالي فرجه ) و ظهورش داده مى شود، و همين طور بشارت قتل دشمنانشان و نجات و رستگارى در آخرت و ورود در جمع آل محمد (عليهم السلام ) در كنار حوض كوثر مى دهند.[6]

4- (قل فانتظروا إنى معكم من المنتظرين. ) [7]

بگو شما انتظار بكشيد من نيز با شما انتظار مى كشم.

امام هشتم حضرت رضا (عليه السلام ) فرمود:

به راستى كه انتظار فرج (قائم)، خود فرج است. [8]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

درآن دو آيه مى باشد آيات 108- 110

1- (قل هذه سبيلى ادعوا الى الله على بصيره أنا و من اتبعني. ) [1]

بگو اين راه من است كه من و پيروانم با بينائى، همه مردم را به سوى خدا دعوت مى كنيم.

امام باقر (عليه السلام ) در تفسير اين آيه فرمود: مقصود رسول الله (صلي الله عليه و آله ) و اميرالمؤمنين و جانشينان بعد از او هستند.[2]

عبدالله بن عباس گفت: پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله ) فرمود:

به درستى كه جانشينان و اوصياء و حجت هاى الهى بر مردم بعد از من 12 نفرند اؤل آنان برادرم و آخرينشان پسرم مى باشد، پرسيدند يا رسول الله برادرتان كيست؟

فرمود: على بن ابى طالب.

سؤال شد پسرتان كيست؟

حضرت فرمود: مهدى، و او كسى است كه دنيا را پر از عدل و داد خواهد كرد پس از آن كه از جور و ستم و تجاوز پر شده باشد.

سپس فرمود:

سوگند به كسى كه مرا به حق پيامبرى بشارت دهنده، برگزيد، اگر از دنيا نمانده باشد، مگر يك روز، خداوند آن روز را طولانى خواهد كرد، تا در آن روز فرزندم مهدى (عليه السلام ) ظاهر شود و روح الله عيسى بن مريم (عليه السلام ) نازل مى شود و پشت سر - حضرت- نماز مى خواند و اوست كه دنيا را به نور خدايى روشن خواهد كرد و حكومتش عالم گير و شرق و غرب را در بر خواهد گرفت.[3]

2- (حتى اذا استياس الرسل و ظنوا أنهم قد كذبوا جائهم نصرنا. ) [4]

زمانى كه رسولان مايوس شوند، و گمان كردند كه حتى گروه اندك مؤمنان به آنها دروغ گفته اند در اين هنگام يارى ما به سراغ آنها آمد.

اميرالمؤمنين (عليه السلام ) در تفسير اين آيه شريفه، فرمود:

نصرت و يارى خدا در زمانى كه پست تر از مردار باشد، نمى آيد. اين است فرمايش خداى عزوجل در سوره يوسف (آيه مذكور) و اين نصر الهى هنگام قيام قائم ما حضرت مهدى (عليه السلام ) است. [5]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

درآن چهار آيه مى باشد آيات 8- 21- 80-  86

ا- (و لئن أخرنا عنهم العذاب الى أمه معدودة. ) [1]

اگر مجازات را تا زمان محدود از آنها به تأخير اندازيم.

از حضرت باقر و حضرت صادق (عليهما السلام ) در تفسير اين آيه روايت شده كه فرمودند:

امت معدوده اصحاب مهدى (عليه السلام ) هستند كه در آخر الزمان سيصد و سيزده نفر مرد به تعداد اهل بدر كه در يك ساعت همچون گرد آمدن پاره هاى ابر در فصل پائيز جمع مى شوند. [2]

و نيز امام صادق (عليه السلام ) فرمود:

عذاب، خروج قائم (عليه السلام ) است و امت معدوده اهل بدر و اصحاب بدرند.[3]

2- (اولئك الذين خسروا انفسهم و ضل عنهم ما كانوا يفترون.) [4]

آنان كسانى هستند كه سرمايه وجود خود را از دست دادند و تمام معبودهاى دروغين از نظرشان كم شدند.

زيانكاران كسانى هستند كه درباره (امام زمان- عجل الله تعالي فرجه -) شك مى كند.

مفضل بن عمر مى گويد:

در محضر مبارك امام صادق (عليه السلام ) بوديم و سخن درباره امام قائم حضرت مهدى (عجل الله تعالي فرجه ) دور مى زد، امام صادق (عليه السلام ) فرمود:

مى گويند (كسى كه درباره حضرت مهدى (عجل الله تعالي فرجه )شك دارند) چه زمانى متولد شده؟

و چه كسى او را ديده؟

و او كجا مستقر است؟

و چه وقت ظاهر مى شود؟

تمام اين اشكالات، شك است در قضا و قدرت خداوند متعال، سپس اين آيه را تلاوت فرمود:

آنها به خود در دنيا و آخرت زيان مى رسانند. [5]

3- (قال لو أن لي بكم قوة آؤ آوى الى ركن شديد. ) [6]

گفت اى كاش در برابر شما قدرتى داشتم يا تكيه گاه و پشتيبان محكم در اختيار من بود.

صالح بن سعيد مى گويد: امام صادق (عليه السلام ) درباره تفسير اين آيه فرمود " قوة " حضرت قائم است، و " ركن محكم " سيصد و سيزده نفر اصحابش مى باشد. [7]

4- (بقية الله خير لكم إن كنتم مؤمنين. ) [8]

سرمايه حلالى كه خداوند براى شما باقى گذارده برايتان بهتر است اگر ايمان داشته باشيد.

امام باقر(عليه السلام ) مى فرمايد:

اين أيه اولين آيه اى است كه قائم (عليه السلام ) آن را تلاوت مى كند، و سپس مى فرمايد: من بقية الله و حجت خدا و نماينده او در زمين بر شما (مردم) مى باشم (و مردم به سوى او مى آيند و بر او سلام مى كنند) و نحوه سلامشان چنين است: السلام عليك يا بقية الله فى ارضه. [9]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

درآن دو آيه مى باشد آيات 35- 55

1ـ (الله نور السموات و الأرض مثل نوره كمشكوة فيها مصباح المصباح في زجاجه الزجاجه كأنها كوكب دري يوقد من شجرة مباركه زيتونة لاشرقية و لاغربيه يكاد زيتها يضيي ولو لم تمسسة نار نور على نور يهدي الله لنوره من يشاء.)[1]

ترجمه آيه شريفه در متن حديث آمده است.

جابربن عبدالله انصارى مى گويد داخل مسجد كوفه شدم در حالى كه امير المؤمنين (عليه السلام) مشغول نوشتن بود و مى خنديد عرض كردم يا أميرالمؤمنين چه چيز باعث خنده شما شد؟ فرمود:

تعجب مى كنم از كسي كه اين آيه را (الله نور السموات و الأرض مثل نوره كمشكوه.. !) مى خواند و معرفت به آن ندارد عرض كردم:

آرى يا أميرالمؤمنين، حضرت آيه را تلاوت فرمودند:

((الله نور السموات و الأرض مثل نوره كمشكوه))- مشكوه- محمد(صلي الله عليه و آله ) است " فيها مصباح "- من هستم-، (المصباح في زجاجة))- حسن و حسين- مى باشند)، كأنها كوكب دري))- على بن الحسين- است " يوقد من شجره))- محمد بن على- است، (زيتونة "- جعفر بن محمد- است (لا شرقية " ء موسى بن جعفر- است ((و لا غربية))- على بن موسى- است " يكاد زيتها يضيى "- محمد بن على- است ((و لولم تمسسه نار))- على بن محمد- است ((نور على نور))- حسن بن على- است ((يهدي الله لنوره من يشاء "- قائم ما مهدى (عليه السلام ) است.[2]

2- (وعد الله الذين آمثوا منكم و عملوا الصالحات ليستخلفنكم في الأرض كما استخلف الذين من قبلهم و ليمكنن لهم دينهم الذي ارتضى لهم و ليبدلنهم من بعد خوفهم امنا يعبدونني لايشركون بي شيئا. )[3]

خداوند به كساني كه از شما ايمان آورده اند و اعمال صالح انجام داده اند وعده مى دهد كه آنها را قطعا" خليفه روى زمين خواهد كرد، همانگونه كه پيشينيان را خلافت روي زمين بخشيد، و دين و آيينى را كه براى آنها پسنديده پا برجا و ريشه دار خواهد ساخت و خوف و ترس آنها را به امنيت و آرامش مبدل مى كند. آنچنان كه تنها مرا مى پرستند و چيزى را براى من شريك نخواهند ساخت. اسحاق بن عبدالله از امام زين العابدين (عليه السلام ) روايت مى كند كه حضرت فرمود:

اين آيه در شأن قائم (عليه السلام ) است. [4]

عبدالله بن سنان گويد:

از امام صادق (عليه السلام ) از تفسير كلام خدا پرسيدم: " وعد الله الذين آمنوا منكم... " فرمود:

اين آيه در شأن على بن ابيطالب و امامان از نسلى او نازل شده، ((و فيمكنن لهم دينهم الذي ارتضى " تا آخر آيه فرمود:

يعنى توسط ظهور حضرت قائم (عليه السلام ) صورت مى پذيرد. [5]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

درآن سه آيه مى باشد آيات 62- 82-83

ا- (أمن يجيب المضطر اذا دعاه و يكشف السوء و يجعلكم خلفاء الأرض.)[1]

چه كسى است كه دعاى گرفتار را اجابت مى كند و گرفتارى را بر طرف مى سازد، و شما را زمامداران زمين قرار مى دهد.

امام صادق (عليه السلام )فرمود:

اين آيه درباره قائم آل محمد (عليه السلام )نازل شد، به خدا سوگند (مضطر) اوست كه در مقام ابراهيم دو ركعت نماز مى خواند و خداى عزوجل را مى خواند، پس او اجابتش مى فرمايد، و در زمين او را خليفه مى سازد. [2]

2- (واذا وقع القول عليهم أخرجنا لهم دآبه من الأرض تكلمهم أن الناس كانوا باياتنا لايوقنون.)[3]

هنگامى كه فرمان عذاب آنها رسد (و در آستانه رستاخيز قرار گيرند) جنبده اى را از زمين براى آنها خارج مى كنيم كه با آنها تكلم مى كند و مى گويد: مردم به آيات ما ايمان نمى آورند.

طبرسى از پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله ) روايت كرده كه حضرت فرمود:

آن جنبده " دابه " چون ظاهر شود، عصاى موسى و انگشتر سليمان با اوست، با انگشتر روى مؤمنين را نقش و مهر كند و با عصا بينى كفار را بشكند و چون مردم در محضرش (بين كوه صفا و كعبه) جمع شوند مؤمن و كافر را از يكديگر تميز داده و بشناسد و بر چهره مؤمنين مى نويسد اين شخص مؤمن است، و بر چهره كافر مى نويسد اين شخص كافر است.[4]

((17)) روايت در تفسير برهان پيرامون ((دابه)) ذكر شده است، و ما جهت اختصار به يك روايت  اكتفا نموديم، و اينها از نشانه هاى حتمى پيش از ظهور و خروج حضرت مهدى آل محمد ارواحنا له الفداء مى باشد كه آشكار خواهد شد.

3-ويوم نحشر من كل امة فوجا.)[5]

روزى را كه ما از هر امتى گروهى را محشور مى كنيم به خاطر بياوريد.

امام صادق (عليه السلام ) فرمود:

گروهى از عوام مى گويند اين آيه مربوط به روز قيامت است. نه، آيا گروهى را خدا محشور مى كند و ديگران را مى گذارد، خير اين چنين نيست، بلكه اين آيه شريفه مربوط به مسئله رجعت است. [6]

آرى مسئله رجعت از ضروريات مذهب شيعه هست. و منكر آن از ايمان خارج است.

و روايات مربوط به رجعت متواتر است و كتاب هايى كه در برگيرنده مسئله رجعت است بسيار مى باشد. مفضل بن عمر روايت كرده، كه امام صادق(عليه السلام ) در معناى آيه ((و يوم نحشر من كل امة فوجا)) فرمود:

هيچ مؤمنى نيست كه كشته شود مگر آن كه در موقع رجعت به دنيا برگردد تابه مرگ طبيعي بميرد و كسى جز مؤمن خالص و يا كافر مطلق به دنيا رجعت نمي كند .[7]

آرى مسئله رجعت از نظر قرآن و مكتب اهل بيت (عليه السلام ) محرز است رجعت انبياء و امامان معصوم و مؤمنان در يارى حضرت قائم (عليه السلام ) است.

و همچين امام چارم (عليه السلام ) به ابوخالد كابلى در تفسير آيه ((ان الذي فرض عليك القرآن لراد إلى معاد ))، فرمود: [8]

پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله  )و أميرالمؤمنين وائمه (عليهم السلام ) به سوى شما رجوع مى كنند. [9]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

درآن سه آيه مى باشد آيات 1- 16-43

ا- (أتى أمر الله فلا تستعجلوه.) [1]

فرمان خدا (مجازات مشركان و مجرمان) فرارسيده است براى آن شتاب نكنيد.

از امام صادق (عليه السلام ) روايت شده كه فرمودند:

هرگاه خداوند اراده فرمايد تا قيام قائم (عليه السلام ) صورت پذيرد، جبرئيل را به صورث يك پرنده سفيد درآورده كه يك پا بر كعبه و يك پا بر بيت المقدس قرار مى دهد و با بلندترين صدا فرياد مى زند :

" أتى امر الله فلا تستعجلوه " فرمان خدا آمد تعجيل مكنيد آنگاه امام صادق (عليه السلام ) فرمودند: در اين هنگام حضرت قائم (عليه السلام ) در كنار مقام ابراهيم حاضر مى شوند و دو ركعت نماز مى خوانند. [2]

2- (وعلامات وبالنجم هم يهتدون.) [3]

و نشانه هايى قرار داده و آنها به وسيله ستارگان هدايت مى شوند.

داود جصاص گفت: از امام صادق (عليه السلام ) شنيدم، كه فرمود:

مقصود از "نجم " رسول الله (صلي الله عليه و آله ) است، و "علامات " امامان (عليهم السلام ) مى باشند.[4] (كه بارها پيامبر اسلام (صلي الله عليه و آله ) فرمودند: اول آنها على عليه السلام و آخرينشان المهدى (عليه السلام ) است).

3- (فاسألوا أهل الذكر إن كنتم لاتعلمون.) [5]

اگرنمى دانيد از اهل دانش سؤال كنيد.

((اهل الذكر)) آل محمد (عليهم السلام ) مى باشند.

مردى به نام حرث مي گويد:

از أميرالمؤمنين على (عليه السلام ) درباره آيه " فاسألوا اهل الذكر" سؤال نمودم حضرت فرمود: به خدا سوگند درست است كه ما " اهل ذكر" و ما اهل علم " و ما " معدن التنزيل " هستيم. از پيامبر خدا (صلي الله عليه و آله ) شنيدم كه مى فرمود:

منم شهر علم و على درب آن، هر كس طالب علم است از درب آن وارد شود. [6]

از عبدالله عجلان از امام باقر(عليه السلام ) تفسير كلام خدا " فاسألوا اهل الذكر " روايت شده كه رسول الله (صلي الله عليه و آله ) فرمود:

مقصود از "ذكر"منم و "اهل الذكر" امامان (عليهم السلام ) (كه اول آنها أميرالمؤمنين على (عليه السلام ) و آخرينشان حضرت قائم (عليه السلام ) مى باشد. [7]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

در آن دو آيه مي باشد

آيات 26 ـ 44

1 ـ (و الذين يصدقون بيوم الدين.)[1]

و آنها كه به روز جزا ايمان دارند.

امام باقر عليه السلام  فرمود :

مراد از يوم الدين در اين آيه روز ظهور و خروج حضرت قائم عجل الله تعالي فرجه  است.[2]

2 ـ (خاشعه ابصارهم ترهقهم ذله ذلك اليوم الذي كانوا يوعدون)[3]

در حالي كه چشم هاي آنها از شدت وحشت به زير افتاده , وپرده اي از ذلت و خواري آنها را پوشانده است (و به آنها گفته مي شود) اين همان روزي است كه ما به شما وعده داده ايم.

شرف الدين نجفي ذيل اين آيه شريفه از حضرت باقر عليه السلام  روايت كرده , كه حضرت فرمود :

روز موعود روز ظهور و خروج حضرت قائم «عجل الله تعالي فرجه » مي باشد.[4]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

در آن دو آيه مى باشد آيات 37-75

ا- (فاختلف الاحزاب من بينهم)[1]

گروه ها از ميان پيروان او اختلاف كردند.

از اميرالمؤمنين (عليه السلام ) درباره اين آيه شريفه سؤال شد، حضرت فرمود: در سه وقت منتظر فرج باشيد، پرسيدند كدام اوقات؟ فرمود:

وقت اختلاف شاميان، و امدن پرچم هاى سياه از خراسان، و حدوث فزع و بيم در ماه رمضان، گفتند: فزع چيست؟ فرمود: مگر اين آيه را نشنيده ايد:

اگربخواهيم نشانه هايى از آسمان بر آنها بفرستيم كه گردن هايشان در برابرش را خاضع شود (سوره شعراء- آيه/ 4) اين نشانه اى است كه دختران را از پس پرده بيرون كشند و خواب ها را بيدار و بيدارها را بيمناك كند.[2]

2- (حتى اذا راوا ما يوعدون اما العذاب و اما الساعه فسيعلمون من هو شر مكانا و اضعف جندا.)[3]

تا زمانى كه وعده الهى را با چشم ببينند؟ يا عذاب اين دنيا يا عذاب اخرت، آن روز است كه خواهند دانست چه كسى مكانش بدتر و چه كسى لشكرش ناتوان تر است؟.

ابوبصير از امام صادق (عليه السلام ) نقل كرده، كه فرمود:

" اذا راوا ما يوعدون "، قيام قائم ماست و آن ساعتى است كه پيروان باطل خواهند ديد، و عذاب خدا را به دست تواناى قائم آل محمد (عجل الله تعالي فرجه ) خواهند ديد كه در پيشگاه امام زمان (عجل الله تعالي فرجه ) چه جاى بدى دارند و چقدر ناتوانند.[4]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

در آن چهار آيه مي باشد

آيات 8 ـ 9 ـ 10 ـ 38 الي 48

1 ـ (فاذا نقر في الناقور , فذلك يومئذ يوم عسير , علي الكافرين غير يسير)[1]

هنگامي كه در صور دميده شود. آن روز , روز سختي است. و براي كافران آسان نيست.

مفضل از امام صادق (عليه السلام ) نقل مي كند كه حضرت فرمود :

زماني كه در گوش قائم ندا شود و اجازه قيام به او داده شود او قيام مي‌كند پس آن روز روز گرفتاري كفار است. سپس حضرت فرمود:

در قرآن، مثل‌ها زده شده كه ما مي‌دانيم و بس , و غير از ما كسي نمي‌داند.

آري چنين است ، قرآن داراي ابعاد زيادي است ، ظاهر و باطني دارد كه فقط راسخون در علم كه امامان معصوم عليهم السلام  باشند بر آن واقفند . و اين حقيقت در احاديث زيادي آمده است .

2 ـ كل نفس بما كسبت رهينه الا اصحاب اليمين في جنات يتسائلون عن المجرمين ماسلككم في سقر قالوالم نك من المصلين و لم نك نطعم المسكين و كنا نخوض مع الخائضين و كنا نكذب بيوم الدين حتي أتانا اليقين فما تنفعهم شفاعه الشافعين.

هر كسي در گرو اعمال خويش است مگر اصحاب اليمين (كه نامه اعمالشان را به نشانه ايمان و تقوي به  دست راستشان مي‌دهند) آنها در باغ هاي بهشتندو از مجرمان سئوال مي‌كنند:

چه چيز شما را به دوزخ فرستاد؟

مي گويند : ما از نمازگزاران نبوديم.

و مستمند را اطعام نمي كرديم و پيوسته با اهل باطل همنشين و هم صدا بوديم و همواره روز جزا را انكار مي‌كرديم.

تا زماني كه مرگ فرا رسيد لذا شفاعت شفاعت كنندگان به حال آنها سودي نمي بخشيد.

امام باقر فرمود:

اصحاب يمين, ما و شيعيانمان مي باشيم, و امام صادق فرمود:

شيعيان ما اهل بيت در بهشت از مجرمين (كه بيرون بهشت هستند) مي‌پرسند چه چيز شما را به دوزخ افكند آنها مي‌گويند ما نمازگزار نبوديم , يعني از شيعيان علي بن ابي طالب نبودند و باز مي‌گويند و به درماندگان غذا نمي‌داديم و پيوسته با مردم گرافه‌گويي كرده و بيهوده به سر مي‌برديم.

و اين در روز ظهور قائم ماست. كه (يوم الدين) مي باشد چنان كه مي‌فرمايد:

يوم الدين (روز ظهور قائم آل محمد ((عجل الله تعالي فرجه ))) را تكذيب مي‌كرديم تا امروز كه يقين به (روزهاي قائم) پيدا كرده‌ايم.

شفاعت هيچ‌ كس به حال آنها سود ندارد و پيامبر اكرم هم در روز رستاخيز از آنان شفاعت نخواهد كرد.

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

درآن يك آيه مى باشد آيه 18

1- (فهل ينظرون الآ الساعة أن تأتيهم بغتة فقد جاء أشراطها فأنى لهم اذا جائتهم ذ كرئهم. ([1]

آيا آنها جز اين انتظارى دارند كه قيامت ناگهان برپا شود در حالى كه هم ا كنون نشانه هاى آن آمده است، اما هنگامى كه بيايد، تذكر و ايمان آنها سودى نخواهد داشت.

مفضل از امام صادق(عليه السلام )روايت مى كند كه حضرت فرمود: ساعت (در اين آيه شريفه) قيام قائم است. [2]

((شرائط الساعة)) علامت و نشانه هاى نزديك شدن قيامت است.

اما نشانه هاى قيامت از زبان رسول خدا(صلي الله عليه و آله ) چنين است:

ابن عباس مى گويد:

ما با پيامبر اسلام(صلي الله عليه و آله ) در حجه الوداع بوديم، حضرت حلقه درب خانه كعبه را گرفت و رو به سوى ما كرده، فرمود:

آيا شما را از ((شرائط الساعة)) آ گاه كنم؟ سلمان- كه آن روز از همه به پيامبر (صلي الله عليه و آله ) نزديكتر بود- عرض كرد: آرى اى رسول خدا.

فرمود:

برای مطالعه بیشتر به ادامه مطلب بروید.....

در آن يك آيه مى باشد آيه 22

1 - أولئك حزب الله ألا إن حزب الله هم المفلحون)[1]

آنها حزب الله اند بدانيد (و آ گاه باشيد) حزب الله پيروز است.

در حديث مفصلى كه جابر بن عبدالله انصارى نقل مى كند و خلاصه آن چنين است مرد يهودى به نام جندل بن جناده بر پيامبر اسلام(ص) وارد و چند سئوال از پيامبر (صلي الله عليه و آله ) كرد.

حضرت همه را جواب دادند. مرد يهودى اسلام را اختيار نمود، سپس عرض كرد: يا رسول الله ديشب در عالم خواب موسى بن عمران را ديدم كه به من امر نمود اسلام را نزد شما اختيار نمايم و به اوصياء و جانشينان شما تمسك جويم، آنان كيانند ؟ حضرت فرمود:

جانشينان من(12) نفرند اول آنان سيد اوصياء پدر امامان (اميرالمومنين على (عليه السلام )) و بعد از او فرزندانش سپس يك به يك نام آنان را برد، تا رسيد به امام حسن عسكرى يازدهمين وصى سپس فرمود:

بعد از او فرزندش محمد كه به مهدى قائم و حجت خوانده مى شود و غايب خواهد شد تا زمانى كه بيرون آيد و ظهور نمايد.

و زمين را از عدل و داد ير كند آن طور كه از جور و ستم پرشده باشد. خوشابه حال صبر كنندگان و بردباران غيبت او، و خوشا به حالى كسانى كه ايشان را دوست مى دارند. آنها اشخاصى هستند كه خدا وصف آنان را در كتاب خود آورده: " هدي للمتقين الذين يؤمنون بالغيب ".

و نيز خدا در وصف آنها فرمود- " اولئك حزب الله الا إن حزب الله هم المفلحون "[2]. كسانى كه به امام زمان ((عجل الله تعالي فرجه  )) ايمان داشته و در غيبت او بردبار و از منتظرين باشند،

و به او اظهار علاقه و محبت نمايند و به اهداف و خواست هاى او جامه عمل بپوشانند به خدا و به رسول او مؤمن خواهند بود و اينان رستگار خواهند شد.

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

در آن دو آيه مي باشد آيات 20-23

ا- (و أسبغ عليكم نعمة ظاهرة و باطنة. )[1]

و نعمت هاي خود را- چه نعمت هاى ظاهر و چه نعمت هاى باطن- بر شما گسترده و افزون ساخته است.

حضرت موسى بن جعفر (عليه السلام ) فرمود:

نعمت ظاهري امام ظاهر است و نعمت باطنى امام غايب است، كه از ديدگان مردم پنهان مى شود و گنج هاى زمين براى او آشكار گردد، و هر چيز دورى برايش نزديك باشد. [2]

2- (و من يسلم وجهه  الى الله و هو محسن فقد استمسك بالعروة الوثقى و الي الله عاقته الأمور.) [3]

كسي كه رخ خود را تسليم خدا كند در حالي كه نيكوكار باشد به دستگيره محكمي چنگ زده

(و به تكيه گاه مطمئني تكيه كرده است) و عاقبت همه كارها به سوي خدا است.

پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله ) فرموده :

هر كسي از امامان و فرزندان حسين (عليه السلام ) اطاعت كند به تحقيق اطاعت خدا را نموده و هر كس از دستورات ايشان تخلف نمايد، بدون ترديد نافرماني خدا كرده زيرا كه ايشان دستگيره محكمي و تكيه گاه مطمئني و وسيلة (تقرب) به سوى پروردگار مى باشند. [4]

امامان از فرزندان إمام حسين (عليه السلام ) نه نفرند اول آنها سجاد عليه السلام و آخر آنان حضرت قائم (عجل الله تعالي فرجه ) است كه در كتب عامه و خاصه نام آنها آمده است.

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

درآن يك آيه مى باشد آيه 9

(ام حسبت ان اصحاب الكهف و الرقيم كانوا من آياتنا عجبا.)[1]

آيا گمان كردى اصحاب كهف و رقيم از آيات ما شگفت بودند؟

از ابن عباس روايت شده، كه رسول الله (صلي الله عليه و آله )فرمود:

اصحاب كهف ياران حضرت مهدى (عجل الله تعالي فرجه ) هستند.[2]

ابن فارسى از امام صادق (صلي الله عليه و آله )روايت كرده كه فرمود:

در هنگامى كه ظهور حضرت قائم (عليه السلام ) فرا مى رسد، بيست و هفت نفر از قوم حضرت عيسى (عليه السلام ) يعنى همان كسانى كه به حق هدايت مى يابند و بدان باز مى گردند و هفت نفر از اصحاب كهف و يوشع بن نون و ابودجانه انصارى و مقداد بن اسود و مالك اشتر، اين گروه در كنار حضرت قائم (عجل الله تعالي فرجه )  به عنوان ياران و حكمرانان(اطراف حضرت) مى باشند. [3]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

درآن يك آيه مى باشد آيه 1

(اقتربت الساعه و انشق القمر.)[1]

قيامت نزديك شد و ماه از هم شكافت.

مفضل بن عمر از امام صادق (عليه السلام ) روايتى را نقل مى كند كه حضرت درباره اين آيه شريفه فرمود:

ساعت قيام قائم (عليه السلام )نزديك است. [2]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

(اذا تتلي عليه آياتنا قال اساطير الاولين)[1]

1- ونريد ان نمن على الذين استضعفوا  في الأرض و نجعلهم أئمة و نجعلهم الوارثين )[1]

2- (و نمكن لهم في الأرض و نري فرعون و هامان و جنودهما منهم ما كانوا يحذرون.)[4]

درآن دو آيه مى باشد آيات 41و42

(و استمع يوم يناد المنادي من مكان قريب. يوم يسمعون الصيحة بالحق ذلك يوم الخروج.)[1]

گوش فراده و منتظر روزى باش كه منادى از مكان نزديك ندا مى دهد.

روزى كه همگان صيحه رستاخيز را به حق شنوند، آن روز، روز خروج است.

امام صادق  پيرامون تفسير اين دو آيه شريفه فرمودند:

منادى به نام قائم و نام پدرش ندا مى دهد و " صيحه " در اين آيه صداى آسمانى است كه در روز خروج حضرت مهدى قائم ((عجل الله تعالي فرجه )) شنيده مى شود. [2]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

در آن دو آيه مى باشد آيات 17-53

ا- (فأخذتهم صاعقه العذاب الهون.) [1]

صاعقه آن عذاب خوار كننده، به خاطر اعمالى كه انجام مى دادند آنها را فرو گرفت.

امام صادق(عليه السلام ) در تأويل اين آيه شريفه فرمود:

صاعقه و عذاب در اين آيه براى دشمنان دين و معاندين، همان شمشير امام زمان "عجل الله تعالي فرجه  " مى باشد هنگامى كه او (قائم (عليه السلام )) قيام كند. [2]

2- (و سنريهم آياتنا فى الآفاق و في أنفسهم حتى يتبين لهم أنه الحق.) [3]

به زودى نشانه هاى خود را در اطراف جهان و در درون جانشان به آنها نشان مى دهيم تا حق آشكار گردد.

ابى بصير گويد:

از امام باقر (عليه السلام ) پيرامون آيه " سنريهم آياتنا في الآفاق وفي انفسهم " الى آخر، پرسيدند- حضرت فرمود:

قدرت (وعظمت) خدا در آفاق و در خودشان را مشاهده كرده و براى آنان نمايان مى شود، تا برايشان معلوم و روشن شود كه خروج قائم (عليه السلام ) حق است، و از طرف خداوند است، و خلق او را مي بينند و ناگزير از آن هستند. [4]

روايت مشابهى نيز در تفسير همين آيه از امام صادق (عليه السلام ) روايت شده است،

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

در آن چهار آيه مي باشد

آيات 1 , 2 , 3 , 4

1 ـ ( والفجر ، وليال عشر ، و الشفع و الوتر ، و الليل اذا يسر) [1]

به سپيده دم سوگند .

و به شبهاي دهگانه .

و به زوج و فرد .

و به شب هنگامي كه ( به روشنائي روز ) حركت مي كند سوگند كه پروردگارت در كمين ظالمان است .

جابر جعفي از امام صادق (عليه السلام ) در ذيل آيات شريفه روايتي را نقل مي كند كه حضرت فرمود :

((والفجر )) حضرت قائم (عليه السلام ) است و (( وليال عشر )) امامان از حسن تا امام يازدهم عليهم السلام  هستند ،، و (( الشفع )) اميرالمومنين عليه السلام و فاطمه سلام الله عليها مي باشد و((الوتر )) خداي يكتا و بدون شريك است و (( الليل اذا يسر)) دولتي است كه تا دولت حضرت قائم (عليه السلام ) ادامه پيدا مي كند . [2]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

درآن دو آيه مى باشد آيات 25-28

1-لو تزيلوا لعذبنا الذين كفروا منهم عذابا اليما.) [1]

و اگر مؤمنان و كفار از هم جدا مى شدند كافران را عذاب دردناكى مى كرديم.

امام صادق (عليه السلام ) در تفسير اين آيه شريفه فرمود:

به درستى كه براى خداوند متعال ودايعى است كه در اصلاب قوم كفار و منافقين قرار داد و قائم ما ظاهر نمى شود تا آن امانات (از خوبان) بيرون آيند پس هر زمانى كه حجت خدا ظهور مى كند كفار ومنافقين را به قتل مى رساند. [2]

2- (هو الذى ارسل رسوله بالهدى و دين الحق ليظهره على الدين كله. ) [3]

او كسى است كه رسولش را با هدايت و دين حق فرستاده تا آن را بر همه اديان پيروز كند.

محمد بن فضيل مى گويد تفسير اين آيه را از حضرت موسى بن جعفر (عليه السلام ) سئوال كردم، حضرت فرمود:

مقصود از دين حق، وصايت و ولايت اميرالمؤمنين (عليه السلام ) است كه پروردگار امر به آن نموده كه جز تمام اديان هنگام ظهور امام عصر (روحى له الفداء) چيره مى شود. و خداوند مى فرمايد ما ولايت قائم و نور او را اگرچه كافرين به ولايت اميرالمؤمنين(عليه السلام ) كراهت داشته باشند به مرحله كمال و اتمام مى رسانيم.[4]

(ين آيه شريفه وعده اى صريح و قاطع از سوى خداوند قادر متعال، در رابطه با بيروزى و اسلام بر همه اديان به دست مبارك حضرت بقية الله الاعظم روحى له الفدا مى باشد.

اين آيه مباركه و وعده الهى در قرأن مجيد در "3") سوره (توبه- فتح- صف) ذ كر شده است

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

درآن يك آيه مى باشد آيه 7

(الذين يحملون العرش و من حوله يسبحون بحمد ربهم و يؤمنون به و يستغفرون للذين آمنوا.) [1]

فرشتگانى كه حاملان عرشند و آنها كه گردا گرد آن (طواف مى كنند) تسبيح و حمد خدا مى گويند و به او ايمان دارند و براى مؤمنان استغفار مى نمايند.

از امام هشتم على بن موسى الرضا (عليه السلام ) از پدرش از آباء گرامش و آنها از اميرالمؤمنين على بن ابى طالب ((سلام الله عليهم اجمعين)) نقل است كه آن حضرت فرمود:

رسول خدا (صلي الله عليه و آله ) فرمود:

خداى سبحان خلقى را برتر از من و بزرگوارتر از من نيافريد. عرض كردم يا رسول الله: شما والاتريد يا جبرئيل.پيامبر (صلي الله عليه و آله ) فرمود:

يا على خداى تبارك و تعالى پيامبران مرسلين را بر فرشتگان مقربين برترى داد. و مرا بر جميع انبياء و مرسلين و تمام فرشتگان فضل و برترى داده، پس از من تو را برترى داده است و پس از آن يا على براى امامان از فرزندان تو اين برترى را قرار داده است.

ياعلى بدان ملائكه از خدمتگزاران ما و خدمتگزاران دوستان ما هستند (سپس اين آيه را تلاوت نمود) " والذين يحملون العرش و من حوله يسبحون بحمد ربهم و يؤمنون به ويستغفرون للذين آمنوا " و براى كسانى كه داراى ولايت ما هستند استغفار مى كنند[2].

مقصود قرآن كريم از مؤمنين اشاره به ولايت پيامبر و امامان معصوم (عليهم السلام ) مى باشد، كه ملائكه براى آنان دعا مى كنند و براى آنها استغفار مى نمايند در چندين مورد در آيات گذشته ثابت شد كه امامان معصوم، جانشينان برحق خاتم انبياء (صلي الله عليه و آله ) هستند و آنها "12" نفرند، اول آنها اميرالمؤمنين و آخرين آنان حضرت مهدى قائم "عجل الله تعالي فرجه  " است، كه اين آيه شامل حضرت حجت (عليه السلام ) و دوستان و يارانش مى باشد.

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

در آن چهار آيه مي باشند

آيات 1 ، 2 ، 3 ، 4

1 ـ ( هل اتاك حديث الغاشيه ، وجوه يومئذ خاشعه ، عامله ناصبه ، تصلي نارا حاميه ) [1]

آيا داستان ( غاشيه ) ـ روز قيامت كه حوادث وحشتناكش همه را مي پوشاند به تو رسيده است ؟

چهره هائي در آن روز خاشع و ذلت بار است .

آنها پيوسته عمل كرده و خسته شده اند ( و نتيجه اي عائدشان نشده)

و در آتش سوزان وارد مي گردند .

محمد بن سليمان از پدرش روايت مي كند : كه گفت از امام صادق عليه السلام  پرسيدم :

« هل اتاك حديث الغاشيه » يعني چه ؟

فرمود : مقصود قائم ماست كه اهل باطل را با شمشير فرو مي گيرد .

گفتم « عامله ناصبه » چيست؟

فرمود : آنها بر خلاف دستور خدا عمل مي كنند و واليان ستم را منصوب مي دارند .

گفتم « تصلي نارا حاميه » يعني چه ؟

فرمود : به روزگار قائم ما ، در آتش جنگ بسوزند و در سراي ديگر به دوزخ درافتند . [2]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

درآن دو آيه مى باشد آيات 15-39

ا- ولئن جاءنصرمن ربك. [1]

هنگامى كه پيروزى از سوى پروردگارت بيايد.

نصر الهى در اين آيه شريفه به معنى ظهور حضرت قائم (عجل الله تعالي فرجه ) است. [2]

2- بل هو آيات بينات في صدور الذين اتوا العلم. [3]

بلكه اين كتاب آسمانى مجموعه اى از آيات روشنى است كه در سينه صاحبان دل(علم) جاي دارد.

على بن اسباط نقل مي كند: مردى از امام صادق (عليه السلام ) از تفسير اين آيه " بل هو آيات  " تا آخر- پرسيد، حضرت در جواب فرمود:

مقصود مائيم كه قائم به امر خدا يكى پس از ديگرى هستيم تا اين كه صاحب شمشير (يعنى حضرت بقية الله ((عجل الله تعالي فرجه ))) بيايد و در هنگامه آمدن صاحب شمشير، امر به گونه اى ديگر خواهد شد. [4]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

درآن سه آيه مى باشد آيات 113-115- 135

ا- (أو يحدث لهم ذ كرا.) [1]

يا براى آنان تذكرى ايجاد نمايد.

))ذ كر)) در اين آيه شريفه اشاره به ظهور حضرت قائم آل محمد (عجل الله تعالي فرجه ) و خروج سفيانى است.[2]

2- (ولقد عهدنا الى آدم من قبل فنسي ولم نجد له عزما.)[3]

ما از آدم پيش از آن پيمان گرفته بوديم، عزم استوارى براى او نيافتيم.

امام باقر(عليه السلام ) درباره اين آيه كريمه فرمود:

پروردگار از تمام پيامبران عهد و پيمان گرفت و فرمود:

آيا پروردگار شما نيستم و محمد (صلي الله عليه و آله ) پيامبر من نيست و على أميرالمؤمنين(عليه السلام )  نمى باشد؟ همه عرض كردند بلى همين طور است شما پروردگار و محمد (صلي الله عليه و آله ) پيام رسان و على وصى و أميرالمؤمنين است.

نبوت براى ايشان مقرر و ثابت گرديد پس از آن از پيامبران اولى العزم عهد ديگرى گرفت، فرمود:

بدانيد من پروردگار شما هستم و محمد (صلي الله عليه و آله ) پيامبر خاتم و رسول من است و على أميرالمؤمنين (عليه السلام ) و اوصياى بعد از او، واليان امر من و خزان علم من مى باشند، و به وسيله مهدى (عليه السلام ) يارى مى كنم دين خود را و از دشمنانم انتقام مي گيريم و دولت حق را ظاهر (آشكار) مى سازم و از روى رغبت و كراهت پرستش مي شوم. پيامبران عرض كردند:

پروردگارا ما اقرار و اعتراف داريم و گواهى مى دهيم و آدم انكار نكرد، ولى اقرار هم ننمود پيامبرانى كه عزم راسخ داشتند و به ميثاق خود وفادار بودند و به آن عهد اقرار داشتند، فقط پنج نفر بودند:

1- حضرت نوح (عليه السلام(

2- حضرت ابراهيم(عليه السلام(.

3- حضرت موسى (عليه السلام(

4- حضرت عيسى(عليه السلام(.

5- حضرت خاتم الانبياء محمد(صلي الله عليه و آله).

و اين قول خداوند متعال است (سپس اين آيه تلاوت فرمود:: ((ولقد عهدنا الى آدم من قبل فنسى و لم نجد له عزما)).[4]

3- (فاصبر على ما يقولون.)[5]

در برابر آن چه آنها مى گويند صبر كن.

ابوبصير نقل مى كند كه حضرت صادق (عليه السلام ) در تفسير اين آيه فرمود:

يعنى اى محمد با تكذيب آنان بساز (و صبر كن) كه من به دست مردى از نسل تو، حضرت قائم (عجل الله تعالي فرجه )، كه بر خون ستمگران مسلطش كنم، از آنها انتقام گيرم. [6]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)

در آن سه آيه مي باشد

آيات 15 ، 16 ، 17

1 ـ ( انهم يكيدون كيدا ، و اكيد كيدا ، فمهل الكافرين امهلهم رويدا ) [1]

آنها پيوسته حيله مي كنند . و من در مقابل آنها، حال كه چنين است كافران را اندكي مهلت دهد ( تا سزاي اعمالشان را ببينند ) .

ابي بصير از حضرت صادق عليه السلام  روايت كرده كه حضرت فرمود :

منافقين و مشركين عليه رسول خدا و امير المومنين و حضرت فاطمه و حسنين  عليهم السلام كيد و حيله كردند پس خداوند به پيامبرش فرمود :

اي رسول ما ، من هم با آنها كيد مي كنم  به آنها مهلت مي دهم تا وقت ظهور حضرت قائم  كه به واسطه وجود آن بزرگوار از ستمگران و سركشان قريش و بني اميه و ساير مردم كه ظلم و ستم نمودند ، انتقام مي گيريم . [2]

منبع:مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)