درآن پنج آيه مى باشد آيات 5- 6-13-33- 81
ا- (فاذا جاء وعد أولاهما بعثنا عليكم عبادا لنا أولي بأس شديد فجاسوا خلال الديار و كان وعدأ مفعولأ ثم رددنا لكم الكره عليهم و أمددنا كم بأموال و بنين و جعلناكم أكثر نفيرأ.)[1]
هنگامى كه نخستين وعده فرا رسد مردانى پيكارجو را بر شما مى فرستيم، خانه ها را جستجو مى كنند و اين وعده اى است قطعى.
سپس شما را بر آنها چيره مى كنيم و اموال و فرزندانتان را افزون خواهيم كرد و نفرات شما را بيشتر (از دشمن) قرار مى دهيم.....
برای مطالعه بیشتر به ادامه مطلب بروید.....
امام صادق (عليه السلام ) در تفسير اين دو آيه شريفه مى فرمايد: چون زمان خونخواهى امام حسين (عليه السلام ) فرا رسد، خداوند مردمى را پيش از ظهور قائم آل محمد (عجل الله تعالي فرجه )برانگيزد كه هر جا دشمنان وظالمين آل محمد (صلي الله عليه و آله ) را بيابند، بسوزانند، و اين كارى است كه قبل از قيام قائم (عجل الله تعالي فرجه ) شدنى است، آنگاه حضرت امام حسين (عليه السلام ) با هفتاد نفر از ياران جانبازش كه در كربلا شهيد شدند رجعت نمايند در حالى كه لباس سفيد پوشيده اند، به مردم اعلان كنند، كه امام حسين (عليه السلام ) با يارانش قيام نموده تا اهل ايمان ترديد ننمايد و بدانند كه او دجال و شيطان نيست، بلكه او امامى است كه در دسترس مردم است و چون يقين كردند او امام حسين (عليه السلام ) مى باشد ترديد نخواهند كرد.
سپس از جانب امام حسين (عليه السلام )، امام زمان (عجل الله تعالي فرجه ) به همه مردم معرفى مى گردد و أهل ايمان نيز آن حضرت را تصديق مى كنند، چون امام زمان (عجل الله تعالي فرجه ) وفات نمايد، حضرت امام حسين (عليه السلام ) او را غسل كرده و كفن و حنوط كرده، دفن مى كنند.
چنان كه در روايت است كه متصدى امر امام بايد جانشين او باشد، و در خبر است كه امام حسين (عليه السلام ) چندان حكومت مى كند كه ابروانش جلو چشم مباركش را مى گيرد.[2]
و حمران بن اعين از حضرت امام محمد باقر (عليه السلام ) روايت مى كند كه اين آيه را مى خواند (و بعثنا عليكم عبادأ لنا أولي بأس شديد) و مى فرمود: اين بندگان خدا، قائم ما و ياران او هستند كه سخت نيرومند مى باشند. [3]
2- (و كل انسان آلزمناه طائرة في عنقه.)[4]
أعمال هر انسانى را به گردنش قرار داده ايم.
امام هشتم حضرت رضا (عليه السلام ) مى فرمايد: خداوند عزوجل فرمود (يعنى) ولايت امام را برگردن هر انسان انداخته ايم.5
3- (و من قتل مظلومأ فقد جعلنا لوليه سلطانأ فلا يسرف في القتل إنه كان منصورأ.)6
و آن كس كه مظلوم كشته شده براى وليش سلطه (حق قصاص) قرار داديم، اما در قتل اسراف نكند، چرا كه او مورد حمايت است.
اين آيه قرآن درباره امام حسين (عليه السلام ) و حضرت مهدى (عليه السلام ) نازل شده است.
جابر جعفى و سلام بن مستنير هر دو از حضرت باقر (عليه السلام ) روايت كرده اند كه درباره اين آيه، حضرت باقر (عليه السلام ) فرمود:
همانا حسين (عليه السلام ) مظلوم كشته شد و ماييم ولى او، و قائم از ماست كه (از كشنده او انتقام مى گيرد) خون شريف حسين (عليه السلام ) را طلب مى كند و هر كه بر قتل حضرت امام حسين (عليه السلام ) راضى بود، او را به سزاى عملش مى رساند تا آخر حديث.7
3- (و قل جاء الحق و زهق الباطل إن الباطل كان زهوقا. )8
بگو حق فرا رسيد و باطل نابود شد و (اصولا) باطل نابود شدنى است.
حكيمه خاتون فرمود: اين آيه را روى بازوى او (مهدى (عليه السلام ) ديدم كه نوشته شده است.9
امام باقر (عليه السلام ) در تفسير اين آيه شريفه فرمودند: زمانى كه امام قائم (عليه السلام ) قيام نمايد دوران دولت باطل سپرى خواهد شد.10
مركز جهانى حضرت ولى عصر (عج)